Sameiningin - 01.01.1898, Blaðsíða 6

—166—
nefndin segir, að hiS gamla guðspjall íslenzku kirkjunnar eigi
ekki við guðspjallstáknan almanaksins; því allt frá árinu 1890
hefir í íslenzka almanakinu, sem út er gefið í Kaupmannahöfn,
allt af staðið við þann sunnudag: „Barnamorðið í Betlehem",
en ekki eins og áðr (samkvæmt danska almanakinu): „þá er
Herddes var dauðr“.—Gamla guðspjallið hefir nefndin sett inn í
sína fyrri nýju guðspjallaröð fyrir sama sunnudaginn, en þó
hœtt framan við það 3 versum. Réttast þœtti oss, að fylla
gamla guðspjallið þannig út, að það næði yfir allan kaflann:
Matt. 2,13—23 (flóttann, harnamorðið og heimkomuna),—þann-
ig er það hjá þjóðverjum og ensk-lútersku kirkjunni hér í
Ameríku,—og velja svo tvo nýja aukatexta. Aðalguðspjall
sœnsku kirkjunnar (hið gamla) fyrir þennan sunnudag er kafl-
inn í Matt. 3, 13—17 um skírn Jesú, sem hjá oss hefir verið
guðspjall sunnudagsins í föstuinngang. Og með tilliti til þess
hafa í sœnsku kirkjunni verið valdir þessir nýir aukatextar:
Jóh. 1, 29—35 og Matt. 3, 11—12. Hinn fyrra af þessum auka-
textum Svía hefir íslenzka handbókarnefndin valið sem nýtt
guðspjall fyrir sunnudaginn milli nýárs og þrettánda, og stingr
því að efni til alveg í stúf við það kirkjulega mark, sem sá dagr
hefir hjá oss samkvæmt hinu gamla guðspjalli voru. Aftr á
móti er kaflinn í Lúk. 12, 32—34 („Vert ekki hrædd, litla
hjörð“ o. s. frv.), sem norska kirkjan hefir valið, mjög vel eig-
andi við einkunn dagsins.
Kaflinn Lúk. 3, 1—6 (framkoma Jóhannesar skírara), sem
valinn hefir verið fyrir nýtt guðspjall á 2. sd. í aðventu, á betr
við á 3. sd. í aðv. (eins og í norska textavalinu). í síðari texta-
röðinni nýju fyrir sunnudaginn milli jóla og nýárs stendr
Matt. 12, 46—50 (það, sem Jesús sagði, þá er móðir hans og
brœðr óskuðu viðtals við hann), og kunnum vér ekki við þann
kafla sem lexíu fyrir þann dag, seinasta sunnudag ársins.
Miklu betr ætti við þann dag Lúk. 1, 68—75 (lofsöngr Sakarí-
asar), sern líka er í norsku textaröðinni við hliðina á Lúk. 2,
25—32 (lofsöng Sfmeonar). Á nýársdag er Lúk. 13, 6—19 (hið
ófrjósama fíkjutrél heppilegri texti en Matt. 6, 5—13 (um hœn-
ina), sem betr ætti við 5. sunnudag eftir páska Réttilega hefir
nefndin komið með hið gamla guðspjall á þrettánda (Matt. 2,
1—12), epífaníu-guðspjallið (komu austrlenzku vitringanna); en