Sameiningin - 01.08.1900, Qupperneq 24

i04
dýrSlega, a5 allir hljóta að beygja sig fyrir þeim ritverkum
með dýpstu lotning, — mér liggr vi5 að segja, hvort sem
menn eru trúaSir eða vantrúaöir.
Eg ætla nú ekkert frekar að rekja trúarlífssögu þjóðar
vorrar. Ekkert að minnast á ástand hins íslenzka þjóölífs
eftir að þessi síöari mikla fíóðalda tók að hjaðna. Ekkert að
rifja upp af því, er drifið hefir á daga Islendinga í kristindóms-
legu og menntunarlegu tilliti á þessari öld, sem nú er að
kveðja, eða síðara hluta átjándu aldarinnar. Að eins vil eg
segja það, að nú er vissulega þörf á nýrri kristilegri stór-
straumsöldu fyrir þjóðlíf vort. Og eg sé ekki betr en að þeg-
ar sé farið að móta fyrir henni. Mér sýnist slík alda vera
þegar tekin til að rísa í kirkjunni íslenzku, bæði heima á Is-
landi og líka hjá fólki voru hér í þessu landi. Hœgfara er
hún. það er víst. Og það getr vel farið svo, að hún hjaðni
upp og verði bráðlega að engu. En hitt er naumast missýn-
ing, að byrjan til slíkrar öldumyndunar sé þegar komin fram.
Og er þá fyrir oss alla, íslenzka kirkjumenn, með guðs hjálp
að sjá við því, að þetta verði ekki byrjanin tóm.
Nú—þegar hér er komið í júbílhátíðar-hugleiðingum vor-
um—vil egí drottins nafni leiöa athygli yðar allra,kærir tilheyr-
endr, að þeim stutta kafla guðs orðs, sem eg las upp úr biblí-
unni áðr en eg hóf þetta mál mitt. því á því er ekki minnsti
vafi fyrir mér, að þar er skýr bending frá hinum guðlega kon-
ungi kirkjunnar, frelsara vorum Jesú Kristi sjálfum, um það,
á hvern hátt kristindómrinn á að verða og getr orðið hverju
einasta þjóðlífi stórkostlega arðberandi eign, svo að hann beri
almenningi æ meiri og víðtœkari blessan eftir því, sem tímar
líða fram, sívaxanda ávöxt til eilífs lífs. Flóðaldan andlega,
sem eg sagði að væri fariö að móta fyrir í fslenzku- kirkjunni í
báðum höfuðáttum hennar, í austri og vestri, heldr alveg víst
áfram að rísa og fœrast út, ef vér, sem drottinn hefir kvatt
sér til þjónustu, í meðferð vorri á orði hans förum eftir þeirri
bending, sem hann gefr í dœmisögu textans. Og þótt það
væri missýning, þetta um mót fyrir rísandi öldu í kirkju vorri,
þá myndi þó slík alda áreiðanlega taka til að rísa með von um
áframhaldanda vöxt hennar, jafnvel alveg takmarkalansan, ef