Sameiningin - 01.11.1901, Blaðsíða 1

itmeimngin.
Hánaðarrit til stuðnings leirkju og lcristindómi íslendinga.
gejið út af lvlnu ev. lút. kirkjufélagi fsl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
l6. ÁRG. WINNIPEG, NÓVEMBER 1901. NR. 9.
Bœn um endrfœðing.
Frá ónefndum höfundi.
(Lag: Nú til hvíldar halla’ eg mér.)
1. Allt, sem fyrir augun ber,
ógnar-daprt sýnist mér.
— Sama blessuö sólin skín,
en s j ó n i n hefir deprazt mín.
2. Allt, sem eg að eyra sný,
í sér bindr sorgargný.
— þó er himins hljóöfall cittf')
heyrnin er það, sem er breytt.
3. í jurtagarða geng eg inn,
en góða ilminn hvergi finn.
— Eru blessuð blómin hætt—
blómin hætt — að anga sœtt ?
4. Allt, sem eg nú et eða drekk,
einhvern’eginn vantar smekk.
þó er, skapari, skammtr þinn
skemmdr ei, en smekkr minn.
5. Oft eg dett og meiði mig
á mínum grýtta æfistig.
*) = eitt og hið sarna.—tíör.