Sameiningin - 01.11.1901, Blaðsíða 9

137
inu, sem á öörum staðnum er silfrgrátt, en á hinum sem
gull aö lit. En ekki get eg látiö mér til hugar koma aö lýsa
útsýninu hér í þessu stutta máli. Eg segi hér ekkert um ána,
Yellowstone River, svo fögr sem hún er; ekkert um lœkina,
sem hvervetna buna eftir giljunum, og ekkert um silunginn í
ánni og lœkjunum; stööuvatninu fagra þarna upp í fjöllunum,
Yellowstone Lake, og gufuskipsferöinni eftir því sleppi eg.
Ekki heldr mmnist eg neitt á dýrin í Yellowstone Park; minn-
ist jafnvel ekki á nafna mína, birnina, sem voru svo gæfir og
góölyndir og stóöu kyrrir fáa faöma frá okkr meöan við
vorum að taka myndir af þeim.
En ómögulegt er að minnast svo á Yellowstone Park, að
maör ekki geti um heitu laugarnar, hverana og geysana. I
þessum undraheimi, Yellowstone Park, eru yfir 4,000 sjóð-
andi hverar og 100 geysar. Heil svæöi eru þar, þar sem allt
vellr og sýðr. Sumsstaöar eru feikna-stórar skálar, þar sem
aur og leðja vella og sjóða. Eru slíkir staðir kallaðir ,,Mud
Pools“ (leirhverar). I klettaskálum sér maðr víða kalk-
kennda leðju með ýmsum litum vella og sjóða. þær skálar
eru kallaðar ,,PaintPots“. En lang-merkilegast er sjálft hið
heita, tæra vatn. Hvervetna verða á vegi manns ýmist smá-
ar eða feikna-stórar skálar úr allskonar og marglitum málm-
tegundum, fullar af tærasta vatni sjóðanda heitu. Eg hefi
aldrei séð litadýrð fyrr en eg sá þessa vatnspolla. Sumar
þessar ,,skálar“ virtust saman settar úr óteljandi smáögnum;
hver smáögn með sínum sérstaka lit. Vatnið var tært eins og
tár og svo heitt,að lá við suðu.og var því ávallt eins og titringr
á því, en titringrinn virtist ekki vera á vatninu sjálfu, heldr
sýndust allar hinar marglitu agnir í börmum og botni skálar-
innar iða, og var þvi á að horfa eins og verið væri að hrista
óteljandi demanta fast við augu manns. þegar svo sólin
glampaði á þessa gimsteina-spegla, þá varð litfegrðin svo dá-
samleg og dýrðleg, að henni verðr við ekkert líkt. Regn-
boga-litirnir eru ónógir til samanburðar. Enginn málari hefir
blandað svo litum; að eins guð og náttúran geta málað svona.
— Sumsstaðar sér maðr eins og ,,skálar“ þessar á hvolfi og
brotið gat á botninn. Vatnið vellr og sýðr undir skálunum