Sameiningin - 01.11.1901, Blaðsíða 13

j?reyttan huga manns en þaö, að vera einn vikutíma fráskilinn
heiminum í einveru viS dýrS náttúrunnar ]?a.rna. upp í fjöll-
unum. Náttúran breiSir þar faSminn móti manni og þar er
allt náttúrlegt. par er ekkert húmbúg, engin fölsk fegrS,
engin svikadýrS, ekkert mannlegt prjál, enginn leikhúsa-hé-
gómi, engar kalkaSar grafir. En par er náttúran meS sína
viðkvæmu, saklausu blíSu, en líka meS sína hrikadýrS. Og
þar er hin eilífa almættishönd allsstaSar sýnileg. því nær
brjóstum náttúrunnar sem maSr er, því nær er hann hjarta
guös:
,,GuSs hjarta heyrist slá;
í hjarta mínu þá
býr fró og friSr. ‘ ‘
Hin ólgandi umbrot náttúrunnar í Yellowstone Park
standa mér fyrir hugskotsaugum sem ímynd umbrotanna í
hjarta mannsins. HiS sjóSanda vatn og hinn logandi eldr, er
sprengja sundr sjálfa klettana, eru sem ástríSr mannshjartans,
þegar þaS sýör og logar. En hinn mikli friSr náttúrunnar í
Yellowstone Park táknar fyrir mér hinn eilífa sálarfriS
guSs barna.
I Yellowstone Park getr enginn rataS án fylgdarmanns
og ekki fundiS dýrSina þar, nema einhver leiSbeini manni. I
lífinu getr heldr enginn maSr rataS án fylgdarmanns, enginn
fundiS veginn til eilífs lífs nema fyrir frelsara sinn Jesúm
Krist. Og fegrSina í lífinu hér og dýrSina hinum megin finnr
enginn nema sá, sem leiSist af guSs anda.
En aö vér reynum nú aS gjöra lífið aS Yelloivstone Park,
—fagrt, hugsjónaríkt og—náttúrlegt.
,,Kennarinu“ með ,,Sameiningunni“.
Hr. G. B. Björnsson í Minneota, Minn., er hættr viS aS
gefa ,, Kennarann • ‘ út. Ekki er þó tilætlanin sú, aS tímarit
þaS skuli meS því deyja eSa hverfa úr sögunni. MeS full-
komnu samþykki séra Björns B. Jónssonar, sem frá upphafi
hefir veriS ritstjóri ,,Kennarans“ og lagt viS hann hina mestu
rœkt, cr ráöstöfun til þess gjörö, aö útgáfu þess blaös veröi