Sameiningin - 01.09.1906, Blaðsíða 8

200
Fastr þingstaör,
Eftir séra Pctr Hjálmsson.
Fyrir 22 árnm hélt kirkjufélag ísl. í Vestrheimi fyrsta árs-
l'ing sitt. Þá eöa nokkru seinna varö ÞaS að ákvæði, að lialda
ársþing félagsins sitt áriS hjá hverjum söfnuSi þess.
FyrirkomulagiS reyndist heppilegt. ÞingiS vakti áhuga
safnaSanna, og menn kynntust þýSingu og starfsemi félagsins.
Arangrinn kom von bráSar í ljós: Jafnframt Jjví aS byggSun-
um óx fiskr um hrygg í efnalegu tilliti, uxu og söfnuSirnir aS
meSlima-tölu og kirkjulegum áhuga. Vafa’aust hafa kirkjujnng-
in átt góSan þátt í þessum viSgangi félagsins.
Lengi vel voru söfnuSir kirkjufélagsins einverSungu i
Manitoba. í NorSr-Dakota (allir í sömu sýslu—Pembina Co.)
cg á lit.lu svæSi í Minnesota. MeSan svo stóS var flutningr
kirkjuþingsins auSveldr og náði tilgangi sínum.
Fyrir all-mörgum árum myndaSist lúterskr söfnuSr vestr
viS Kyrrahaf í B. C., sem mun hafa ætlaS sér aS standa í kirkju-
félaginu, en hann dó von brá.ðar út. VíSar hafa og myndazt isl.
lúterskir söfnuSir, sem fjarlægS hindraði frá samlögum við
krrkjufélagið. Og enn aðrir ísl. lúterskir söfnuðir hafa risið
upp meS þeim ásetningi aS standa fyrir utcm kirkjufélagiS, en
fiestir eða allir orðið skammlifir.
Sennilegasta ástœSan fyrir skammlifi þessara safnaSa er
r.ú, aS þeir voru ekki fœrir um — sökum firrðar, eSa hirtn ckki
tnn, einhverra orsaka vegna. aS senda erindsreka á kirkjuþing
né hafa önnur mök við kirkjufélagið; einangruðust því og
lcystust sundr.
Þessu áliti til sönnunar finn eg þaS, að söfnuðir kirkjufé-
kgsins hafa, allt til pessa tíma, vaxiS og þroskazt, — að undan-
teknum tveimr eða þremr söfnuSum, er horfið hafa vegna þess,
aS safnaðarmenn hafa flestir eða allir flutzt burtu. — Annars
cr þaS almennt viSrkennt, aS tíðir fundir sé slagæðarnar í
hverjum félagskap sem er.
Á síSari árum hefir kirkjufélagið fœrt út véböndin, einkum
vestr á bóginn, cg telr það nú, sem stendr, 39 söfnuði víðsvegar
um land. Flöfum þá von, aS sú tala þverri ekki, heldr aukist
eSa, að minnsta kosti. haldist viS. — Af því kirkjuþingshaldið
ræðr hér talsverðu um, kemr liiS upprunalega ákvæði viðvíkj-
andi þvi til athugunar, og hefir komiS til tals á tveim síSustu
k'rkjuþingum vorum. — Sé flutningi þingsins haldið áfram i
rétti röð, þá yrði þaS haldiS í einstökum afskekktum söfnuðum