Sameiningin - 01.09.1906, Blaðsíða 27

219
ykkar. En livað mikið er í hann varið fyrir ykkur! Og þið
iþurfið sjálf að finna til þess. Og þið finnið ögn til þess að
minsta kosti, ef þið finnið það, að þið hafið gott af skóla-ver-
unni ykkar.
En undir vkkur sjálfum er svo mikið komið með ]pa'ö-
Undir því einmitt komið, hvernig þið notið ykkur skóla-ver-
ur.a. Ef þið farið vel með hana, þá þykir ykkur vænt um
liana. En ef þið fariö illa með hana, þá verður ykkur illa við
hana. Ykkur finst, að þið hafið ekkert gagn af henni.
Það eru til börn, sem er illa við skóla. Vifja ekki í skóla
vcra. Segja, aö það sé ekki til neins. Þau ,!æri ekki neitt.
Eitlu flóniiij Þau vita ekki, hvað þau segja. Og einmitt
þetta vita þau ekki, að þeim er sjálfum rnest um að kenna.
iÞau notuðu tímann sinn illa, og höfðu svo ekkert gagn af
skóla-verunni. Lærðu ekki neitt af því, sem þau áttu að læra.
Og eignuðust ekki neitt af því, sem þau gátu eignast. Kendu
svo skólanum um.
Það var einu sinni lítill drengur, sem sagði, að epli væru
vond. Hann liafði aldrei bragðað þau. En einu sinni hafði
liann verið að leika sér að epli—hafði verið að kasta því upp í
loftið, en það lent svo á andlitið á honum, og hann meitt sig
oíur lítið. Þess vegna voru epli vond, fanst honum, flóninu
litla.
Svona finst sumum börnurn um skóla-veruna. Hún er
vond, segja þau. En hafa þó raunar aklrei bragðað hana.
Hafa að eins leikið sér að henni, eins og drengurinn að epl-
inu, og meitt sig, eins og hann á því. Með öðrum orðum:
Þau fengu hirting, af því þau voru vond og vildu ekki hlýða.
Svo fanst þeim skólinn vondur og þau vildu ekki fara í hann.
En þegar þau eldast og fá meira vit, skilja þau, hvað rnikil
fión þau hafa verið. En þá er það um seinan. Skó.la-tíminn
er úti.
Hvað gott þaö hefði verið fyrir þau börn, ef foreldrarnir
þeirra hefðu haft vit fyrir þeim!
Munið að fara ekki svona illa með skóla-veruna ykkar,
hörnin rnín. Notiö liana vel með þvi aö læra vel lexíurnar
ykkar, og taka vel eftir því, sem kennarinn segir. Þá þvkir
ykkur vænt um skóla-veruna. Því þá finnið þið til þess, að
þið læriö eitthvað og eignist etthvað, sem þið hafiö gott af.
Þið komist á bragSið. Og þá viljiö þið fá meira. Það er æfin-
lega svo, að þegar einhver finnur, að eitthvað er gott á bragð-
ið, þá viil hann fá meira. En undir ykkur sjálfum er raikið