Sameiningin - 01.09.1945, Blaðsíða 10

170
Ferð til Sesareu Filippí
(Brot)
Einn þeirra staða á Gyðingalandi, sem við höfðum
hlakkað til að koma á, var Sesarea Filippí. Þar í grend,
sunnan undir rótum Hermon-fjalls, hafði Jesús átt sam-
ræður við lærisveina sína um það er mest varðaði, og þeir
borið fram í fyrsta sinni í hans áheyrn, játningu, að hann
væri Kristur. Þá var þessi borg höfuðborg í umdæmi Filip-
pusar fjórðungsstjóra, bróður Heródesar Antipasar, og hafði
Filippus reist hana og vandað mjög til smíðarinnar. Nú viss-
um við raunar að í staðinn var komið fáment og fátæklegt
Araba-þorp, en svipur héraðsins í kring hlaut að vera sá
sami sem á Krists dögum. Og það lék okkur mest hugur á
að sjá, sjóndeildarhringinn, sem blasti við augum Jesú og
lærisveina hans á þessari miklu stund; jarðneska helgidóm-
inn, sem hinn himneski hvelfdist yfir.
Vonirnar um að komast þangað frá Gyðingalandi höfðu
allar brugðist. Við gátum þó ekki slept staðnum úr áætlun
okkar. Við urðum að finna einhver ráð til þess að sj á hann.
Og tækifærið gafst rétt fyrir heimför okkar, þegar við vor-
um staddir austur í Damaskus.
En kristnir menn eiga hér engin mannvirki framar, sem
geta mint á fyrstu játningu lærisveina Jesú: “Þú ert
Kristur.”
Það er játningin sú, og það, sem Jesús sagði við læri-
sveina sína þá, sem fyllir hug minn á þessum stað, undir
skógarbrekkunum og innan um trén ungu og háu í þessu
litla Ásbyrgi. Hvort það var hér á hæðunum fyrir ofan mig,
sem Jesús staðfesti játninguna með ummyndun sinni, veit
eg ekki. Mér er það jafnt óljóst nú og þegar eg var staddur
á Tabor. En þetta er áreiðanlega héraðið þar sem samræð-
urnar helgu um það, hver Jesús væri, áttu sér stað. Því
meir sem eg hugsa um þær, því fegurri ljóma bregður yfir
það, og það hefst í æðra veldi. Mér finst eg ekki vera í
neinum vafa um það, hvað eitt flóðið kallar á annað, eða
fossarnir duna.