Sameiningin - 01.09.1945, Síða 14

174
og fólkið gekk í burtu og skildi að jafnvel konungur þeirra
bar sína byrði hulda fyrir öðrum.
Þessi saga kom mér í hug þegar eg hugsa um hve
margir eru líkir þessum konungi. Þeir ganga um götur og
torg með bros. á vör, bera sig vel eins og ekkert ami að.
En ef til vill er eitthvað sem sverfur að, eitthvað, sem
engirrn veit um.
Áreiðanlegt er að hið ytra útlit, er oft villandi. Oft eru
feldir harðir dómar af því fólk veit ekki betur. Ef til vill
hefur einhver áhyggjur út af heilsubilun, sem vekur svo
mikinn ótta, að kjarkur brestur til að láta rannsaka hvað
sé að. — Ef til vill hefur rannsókn verið gerð og þeir skilja
að þó dauðinn komi ekki á morgun eða hinn daginn hangir
þó sverðið yfir höfði þeirra. — Fleiri en við vitum eru í
þeim hópi; ekkert æðruorð, starfi haldið áfram, en innst í
huga meðvitundin um að tíminn sé stuttur — slög klukk-
unnar heyrðust í fjarska.
Stundum eru áhyggjur í sambandi við heimilis kringum-
stæður. Sagt hefur verið frá presti nokkrum, sem var
óþreytandi að úthell-a huggun og styrk til annara og aldrei
kvartaði yfir neinu. Þegar farið var að skoða ritverk hans
að honum látnum, voru flestar blaðsíður, er skrifaðar höfðu
verið hin síðari ár merktar með tárum. Skuggi hafði fallið
yfir þröskuld heimilisins. Skuggar falla svo víða yfir þrep-
ið — engum er skýrt frá því, en skugginn er þar. — Hve
margir ganga með þunga byrði orsakaða af því.
Fjárhagslegar áhyggjur er önnur byrði, sem fjöldinn
ber. Efnalegt sjálfstæði óvíst, jafnvel hjá þeim, sem fjöldinn
hefur álitið örugga en í þeirra instu vitund var þessi óvissa
að auka þeim áhyggjur. Stundum vaknar sú hugsun hjá
mönnum að ólánið sé að elta þá, þeir eru sannfærðir um
að “sjaldan er ein báran stök”, og kvíða því komandi degi —
kvíða óvissri framtíð og harma það að ekkert öryggi sé
fyrir hin efri ár.
Aðrir bera þunga byrði út af einhverri synd, sem
hann hefur drýgt og ekki getur farið úr huga. Aldrei hafa
eins mörg sjálfsmorð verið framin í heiminum eins og
nú á þessum tímum, hin ógurlegu hriðjuverk, sem eru að
koma í ljós eru í sumum tilfellum orsök þeirra. — Þó
sýndir samferðafólksins séu ekki svo stórkostlegar geta þær
þó orðið þeim til mikilla kvala. Ef til vill eru ýmsir svo
harðgeðja að engin sektarmeðvitund kemst að en sem