Sameiningin - 01.09.1945, Blaðsíða 17

177
Bjarni lézt 18. október síðastliðinn. Hefir hans áður
verið minst í Sameiningunni. Stefanía lifði mann sinn tæpa
átta mánuði; hún veiktist nokkuð hastarlega í vor og nad-
aðist 7. dag júní mánaðar.
Stefanía var fædd á Búastöðum í Vopnafirði 8. ágúst
árið 1860; hafði því tæplega fimm um áttrætt þegar hún
lézt. Foreldrar hennar voru hjónin Arngrímur Eymundsson
og María ólafsdóttir. Hú ólst upp í föðurhúsum, læröi þar
sinn kristindóm og það af almennum fræðum, sem kent var
á góðum íslenzkum heimilum í þá daga. Kristileg áhrif,
sem hún naut hjá föður og móður í æsku, voru henm hug-
næm og minnisstæð alla æfi. Presturinn sem fermdi hana
var séra Halldór, prófastur á Hofi, og varð henni það vega-
nesti heilnæmt og haldgott, eins og fleirum.
Stefanía kom til Ameríku með systkinum sínum nítján
ára gömul, árið 1879. Þau fóru til Minneota, en hún hafðist
þar lítið við fyrstu árin; vann þá í “vistum” í borginni
Minneapolis.
Haustið 1884 giftist hún Bjarna Jónssyni, sem fæddur
var á sama bæ í Vopnafirði. Þau bjuggu í rúm fjögur ár í
Lineoln County bygðinni vestur af Minneota; en íluttu til
bæjarins, vorið 1889.
Um starf þeirra í Minneota hefir þegar verið skrifað í
æfiminningu Bjarna. Þau unnu í St. Páls söfnuði með
áhuga og frábærri trygð í 56 ár; voru í söngflokknum meðan
kraftarnir entust; sáu um altarisáhöld og annan kirkjubún-
að fram til síðustu stundar. Stefanía var í kvenfélagi safn-
aðarins frá stofnun þess félags og þangað til hún do. Hafði
verið forseti félagsins og gengt öðrum embættum; og leið
víst aldrei svo ár, að hún væri ekki í einhverri af árlegum
nefndum félagsins.
Stefanía var innilega trúuð kona, viðkvæm í lund og
hjartagóð. Hún hafði yndi af tilbeiðslunni. Rækti þá kristin-
dómsskyldu frábærilega vel bæði heima og í kirkjunni.
Hún var kona smávaxin, holdgrönn alla ævi, lima-nett,
ög hefðu því ókunnugir mátt ímynda sér að hún væri táp-
lítil. En það var öðru nær. Stefanía var rösk við vinnu og
stjórnsöm á heimili. Hafði fengið góðan skilning á húshaldi
að hérlendum sið, þegar hún vann fyrir sér í stórborginni;
og þeim lærdómi gleymdi hún aldrei. Heimili þeirra hjóna
var hreint og smekklegt æfinlega.