Sameiningin - 01.03.1930, Blaðsíða 13

75
séu ytri lífskjör þeirra ekki glæsileg. 1 mörgum torfbæjunum ís-
lenzku veröa fyrir manni sann-mentaðar konur, sem auk þess aS
annast heimili sín og stóra barnahópa, fylgjast meö í bókmentum og
áhugamálum þjóöar sinnar — og sumar leggja fram myndarlegan
skerf til bókmenta sjálfar. Kinnig er kunnugt að félagsleg samtök
eru sífelt að aukast meðal þeirra og sambönd íslenzku kvenfélaganna
eru í stööugri framför. Kúsmæðraskólum er stöðugt að fjölga og
heimilisiðnaður er á ný að færast í vöxt. Kristjana Pétursdóttir,
er undanfarandi hefir verið forstöðukona kvennaskólans á Blönduósi
en nú hefir tekið að sér hinn nýja húsmæðraskóla á Litlu Laugum
í Reykjadal, sagði mér að það væri metnaður á fjölmörgum heimil-
um að vinna og vefa sem allra mest af því sem fjölskyldan þarfnað-
ist. Eigi ísland margar forstöðukonur kvenna eða húsmæðraskóla
henni líkar, er þeirri hlið þjóðlífsins vel borgið.
Mikinn þátt munu íslenzkar konur eiga í þeim aukna áhuga fyrir
trúboði, sem er að ryðja sér til rúms á Islandi. Dvöl Ólafs trú-
boða og konu hans þar nýlega gaf því starfi byr undir vængi.
En æðsta hlutverk konunnar er barnauppeldið og þar einnig
munu íslenzku konurnar ynna af hendi hlutverk sitt með sóma. Þó
víða í sveitum sé hinn fasti kenslutími stuttur, bera börnin þess vott
að þau eru vel þroskuð andlega yfirleitt, og vel að sér. Stafar það
efalaust af áhrifum frá fullorðna fólkinu og þá ekki sízt mæðrunum.
josephine Baskatn Bacon hefir nýlega ritað’ grein í “North American
Review’’ þar sem hún stingur á ýmsurn göllum i meðferð barna vorra,
telur þau ekki fá að þroskast eðlilega, að i þau sé reynt að troða of
miklu af þvi sem þau ekki eru móttækileg fyrir, og að þau ekki séu
nóg með fullorðna fólkinu. Mér datt í hug er ég las þetta að hvergi
væri við þessum annmörkum séð, ef ekki á íslenzkum sveitaheimil-
um. Hin betri þeirra munu veita heppilegri skilyrði til að þroska
unglinga eðlilega og óþvingað og vekja hjá þeim sívakandi þekk-
ingarþrá en yfirdrifin skólaganga, sem oft vekur ólyst á öllu bók-
legu. Þessir unglingar iþegar þeir vaxa upp eiga það einkenni að
kunna að meta og njóta þess, sem lífið hefir að bjóða af verðmæt-
um, en ekki að vera haldnir af lífsleið. Dvölin öll á íslandi skyldi
eftir hjá mér hinar ljúfustu endurminningar. Eg hefi hér nefnt
örfátt en vitna að öðru leyti í erindi mannsins míns. Þau af ykkur
sem ætla til ættjarðarinnar á komandi sumri eigið í vændum ánægju-
lega og uppbyggilega dvöl þar, því ég er þess fullviss að þið eigið
það skilyrði til að meta það sem fyrir ykkur verður, sem í því er
fólgið að vilja setja sig með skilningi inn i ástæður og anda þjóð-
lífsins. Viðtökurnar allar heima gerðu mér heitt um hjartaræturnar
og ekki sízt það að hitta margt gamla fólkið, sem þekt hafði foreldra
mína og verið í vináttu við þá. Og ég trúi ekki öðru en að fyrir
mörgum fari eins og mér að þá dreymi nokkuð oft ísland eftir að’
hafa komið þangað.