Sameiningin - 01.03.1930, Blaðsíða 23

85
af krafti einstaklingsins, svo aS hvenær sem ein kona gengur í góöan
félagsskap — og öll félög hafa þaS augnamiS aS gera eitthva'ð gott —
þá er hún einn meiri hlekkur til styrktar, til aö hrinda áfram áhuga-
og alvörumálum. ÞaS er ekki hér meS sagt, aö þessar miljónir
kvenna, sem standa sem eitt í Bandaríkjunum, í Canada, í Evrópu og
alstaöar, ætli sér að drífa sig efst á ‘blað, — víkja mönnum frá, og
taka við stjórn. Nei, og langt frá þvi. En þegar miljónir kvenna
gefa sitt álit á einihverju og leggjast á eitt, þá hlýtur það að vekja
eftirtekt, svo að þeirra óskir eru teknar til greina. Fremur nú en
nokkru sinni áður, er þörf á að allir setji sér það, að standa á
móti stríði. 10. janúar voru tíu ár síðan “League of Nations” var
stofnað. Það var fundur ihér í Winnipeg þann dag, og komu þar
fram ýmsir leiðtogar, sem voru eins og erindsrekar fyrir stórfélög.
Eg minnist bara á stór merka konu, Mrs. Speechly, sem þar talaði,
og með fleirum lofaði að það stóra félag, “Women’s Can. Club,”
skyldi taka það á sina dagskrá, að stuðla alt sem mögulegt væri að
friði. Þetta þurfum við að gera, fyrst í okkar litla félagsskap
heima, og svo hérna, og svo hrinda áfram okkar áætlunum til lúterska
Kvenfélagsins í Ameríku. Svoleiðis geta áhrif kvenfólksins náð
frá hafi til hafs, og úr einni álfu til annara. Alheims friður er áríð-
andi málefni. Mörg spor 'hafa verið stigin til að fullkomna veraldar-
frið, svo sem League of Nations, Hague Tribunal, Locarno Treatv,
Kellogg Pact (og það skilst mér á ritgerðum sé áhrif kvenfólksins
að þakka) — og núna síðast “The Five Power Naval Conference.”
Hingað til hefir stuðningur kvenna verið að mestu leyti tilfinninga-
áhrif, en nauðsynlegt er að nú séu tekin merkilegri spor. Ef góðar
merkiskonur eru fáanlegar til að vera með í stjórnmálum, þá yrði
það meiri hjálp, en bara að láta í ljósi tilfinningarafl á móti eða með
eirihverju málefni. Til þess að þetta geti nú verið að nokkru gagni,
þá verðum við allar að kynna okkur veraldleg mál, —- atvinnuvegi,
æðri stöður, mentamál, öll kristileg mál, því kristindómurinn er
undirstaða alls siðferðis. Mér dettur í hug grein, sem ég las um
daginn. “Going to Sohool for Peace,” skrifuð af Mr. W. Irving
um kirkjuþing, sem var haldið í Vassar College, þar sem nokkur
hundruð erindsrekar frá mismunandi kirkjufélögum og af nokkrum
þjóðum mættu, héldu til í viku og voru eins og á skóla. í>ar sagði
ein kona frá því, hvernig hún hefði yfirstigið þjóðarríg, með því,
að heimsækja konur af öðrum þjóðum og sjá frá þeirra hlið. Þarna
kemur fram merkilegur punktur, sem við ættum allar að reyna á
okkar heimilum, í okkar héruðum — að sjá frá þeirra sjónarmiðí.
'Þá væri meiri friður, minni misskilningur, og umburðarlyndi eftir-
tektarvert. I
Altaf sér maður í blöðunum hvar einstaka kona er komin i
stjórnarstöður, bæði í Kanada og á Englandi, ög öllum löndutn Evr-
ópu. .Fyrir fáeinum vikum kom. mynd af Mrs. MacDouald. íyrstu