Sameiningin - 01.04.1927, Blaðsíða 3

áÉ>amemtngm.
Mánaðarrit til stuðnings ldrhju og kristindómi ísiendinga
gefið út af Hinu ev. lút. Jcirkjufélagi ísl. í Vesturheimi.
XUI. WINNIPEG, APRÍL, 1927 No. 4
Eilífðar-vonin og kirkjan.
Páskarnir og vorið hafa enn á ný dregið athvgli
allra manna að voninni um eilíft líf.
Xærri alilir menn hafa einhverja von nm eilíft líf En
hún er völt og- reikandi hjá mörgum. Menn þrá meiri
vissu og meiri fræðsiu um eilíft líf.
Þess vegna sækir meiri fjöldi kirkju á páskum, en
nokkurn annan dag. Til eru þeir menn, og ekki mjög
fáir, sem aildrei koma til kirkju nema á páskum. Þá ráða
þeir ebki við eilífðar-þrána í brjósti sér. Þó þeir beri
fremur 'lítið traust til kirkjunnar, þá koma þeir og hlýða
á boðskap hennar á páskunum, ef þeir kvnnu að finna
frið og þráin þeirra fá einhverja svölun.
Dýrmætt er þá hlutskifti kirkjunnar. Ósjálfrátt
leita rnenn til hennar með óslökkvandi þrá eilífs lífs og
biðja hana að styrkja sig
Hvernig reynist kirkjan öllum þessum leitandi sái-
um mannanna?
Hún reynist vel, hvar þar sem lúður hennar svng-
ur hátt og skýrt og hún fiytur kraftmikinn og ákveðinn
boðskap. En 'hún reynist illa, hvar þar sem rödd henn-
ar er veik og boðskapur hennar en eins og þoka, enda
þótt hann sé færður í fegurstu silkislæður málskrúðs og
ritlistar.
Alvarlegir menn og gáfaðir (og þeir anenn hugsa
mest um eilífðarmálin) láta eigi af öðru bugast en þeim
boðskap, sem mikill sannfæringar-kra.ftur er samfara.
Jafnvel þeir menn, sem ekki fá sig til að samsinna sum-
um keningum kirkjunar, bera lotningu fyrir henni, þeg-
ar hún talar af brennandi trú.