Sameiningin - 01.04.1927, Blaðsíða 7

IOI
þeim sjálfum var þaö engin uppgerðar auðmýkt, er þeir játuöu
jafnvel gagnvart heiðingjunum: “Vér erum syndugir menn eins
og þér.” Reki maður svo áfram sögu kristninnar veröur þetta
sama fyrir manni: glögg dæmi upp á einlæga viðleitni að sýna
Jesú hlýðni af hendi manna, sem þó eru ófullkomleik háðir. Má
þvi gjarnan við það kannast, aS hin einu dæmi, sem til eru upp á
hlýðni við boSskap Jesú Krists, eru þessarar tegundar.
Getur nokkur skynsamleg ástæða veriB til þess' að ætla, að
nútíminn sé svo gjörólíkur því sem á undan er gengið, að nú sé
ekki til einu sinni vottur um slíka hlýðni, sem þó ekki er algjör,
meðal nútímamanna? Fyrir því hefi eg ekki séS færð nein rök,
en margir munu þeir verá, sem sjálfir þekkja svo glögg dæmi
upp á hlýðnisanda við Krist og 'kenning hans1 í lífi nútímans, að
óstudd staðhæfing um að slíkt sé ekki til, hefir lítt sannfærandi
áhrif á þá. Þó til séu dæmi þess — og þau eru au,ðvitað til mörg
og hafa æfinlega verið — að menn beri kristið nafn án þess að
sýna í lífi sínu hlýðnisviðleitni við boðskap kristindómsins, sannar
það ekki ofangreinda staðhæfingu, nema sýnt sé að ekki sé dærni
til annars í kristninni. Og það virðist stríða í bága við alla heil-
hrigða hugsun, að telja ekki einlæga viðleitni til hlýðni, þó ekki
sé hún algjör. Því síður að slík hlýðni sé árangurslaus og gagns-
laus. Það er að 1-eggja alveg nýja merkingu og fráleita í það að
vera kristinn maður og lærisveinn Jesú Krists, ef engum 'ber það
nafn nema alfullkominn sé. Taki menn mark á sliku, lokar það
þá úti frá því að gerast lærisveinar, því þeim finst alt yfirskyn í því
sambandi, nema sá fullkomleiki, sem ekki verður náð.
Þess er þörf að menn glöggvi sig á því hugtaki, að vera krist-
inn maður. í því felst trygð við persónu Jesú Krists og kenningu
hans, að maðurinn reiði sig á hann, finni til návistar hans hjá sér,
áhrifa hans og blessunar, og þrái að sýna honurn hina fullkomn-
ustu hlýðni. Eigi maðurinn þetta í fari sínu, mun honum stöðugt
vera að fara fram, þó að hann finni bezt til þess sjálfur, hve fjarri
hann er því að vera búinn að ná takmarkinu eða höndla hnossið.
En hann er á leiðinni. Þannig hafa borist inn í mannlegt lif öll
þau áhrif Krists, sem þangað hafa náð frá byrjun og fram á þenn-
an dag. Það var vegur þroskans, sem Jesús vill leiða mennina
inn á.
Það má ekki rugla því tvennu saman, að setja markið sem
hæst í sambandi við þroska og framför kristinna manna, sem er
sjálfsagt, og hinu að enginn sé lærisveinn Jesú eða sýni kenningu
hans hlýðni, nema hann sé þegar búinn að ná takmarki algerðrar
hlýðni. Hið fyrra er að hvetja menn til að ganga einbeittir