Sameiningin - 01.04.1919, Síða 11

41
aldrei hefir Idrkjan í lieild -sinni haft nieiri þörf á trýgg-
um merkisherum þess heilaga málefnis heldur en einmitt
nú, í öllum efannm og kenninga-glnndroðanum, sem á
hana isækir. Á anóti þeim sýkingar-öflum gæti lúterska
kirk.jan borið kröftugt vitni og h'aft í því efni mikil og
heilsusamleg á'hrif á aðrar deildir kirkjunnar — hefði
hún ekki leyft þessu sama vandlæti að fara út í öfgar
og sundra sjálfri sér. Lúterskir menn hafa eytt of mikl-
rmi tírna í það að verja ýmiskonar skilning á ýmsurn
trúarsannindum hver fyrir öðrum, þegar meiri þörf var
á að fylkja sér utan um þann megin-sannleik, sem þeir
allir trúðu, og veita honum öflugt lið til sóknar og varnar
rit á við.
Svo er Giuði fyrir að þakka, að góðir leiðtogar
kirkju vorrar hafa bomið auga á ö-fgar þe-ssar og gjört
sitt ýtrasta ti'l þess að ráða bót á þeiui. Og árangur
þeirrar viðl-eitni hefir orðið mikill og ágætur á síðustu
árum. í.hitt’ið fyrra höfðu þrjú aðal-kirkjufélög Norð-
manna hér í álfu, Norska sýnodan, Sameinaða kirkjan
og’ Hauge sýnodan, jafnað svo með sér gamlan ágrein-
ing, að félagslegur aSskilnaður var orðinn þýSingarlaus;
og runnu þá félög þe-s-si saman í eitt og’ tóku mikinn meiri
hluta norskra kirkjumanna í landi þessu með sér inn í
nýja félagið. Þessi sameining varð öðrmn að hvöt. Á
síðasta hausti var myndað afarmikið félag úr þrem öfl-
ugum og fjöhneunum deildum kirkju vorrar í Norður-
Ámeríku, General Synod, General Council og United
Synod in the South. Tvö fyrnefndu félögin áttu samleið
fyrir hál-fri öld síðan, en skildust þá að út úr ágreiningi
um játningarritin. Síðan hefir sá skoðanamunur eyðst
og’ jafnas-t, á þann hátt, að General Synod, sem áður þótti
slá alt of siöku við játningarnar, þokaðist smátt og smátt
á isíðasta mannsaldri yfir á sögul-egan grundvöll kirkj-
unnar aftur. Einingin hefir því ekki komist í kring á
kostnað trúarjátninga, eins og ætla hefði mátt eftir tíð-
arandanum, heldur istand-a þær einmitt fastari fyrir nú
en áður í þessum sameinuðu kirkjufélögum.
Annað er eftirtektavert við þessi sameinuðu félög.
Það eru nöfnin. NorÖmenn kalla sitt félag “Lútersku
kirkjuna í Ameríku”; og hin deildin, sem að mestu er af