Sameiningin - 01.04.1919, Blaðsíða 18

48
liafs yrði að þessu sinni of langt mál; en ef til vill er ekki
úr vegi að ibenda á belstu ágreiningsatriðin, sem tekin
eru fyrir í samþyktinni. Fyrst og fremst liefir l'úterska
kirkjan aldrei staðið á einum og sama játningargrunni
í öllum löndum. Sumar deildir hennar liafa veitt fleiri
lúterskum ritum játningargildi heldur en aðrar. Ivon-
kordfareglan, til dæmis, liefir aldrei hlotið slíka viður-
kenning nema í sumuni lilutum kirkjunnar. Ágsborgar-
játningin hefir hjá sumum félögunuin verið viðurkeud í
upprunalega forminu, en lijá öðrum er hún nökkuð lireytt.
Loks hafði Methodista-stefnan, sem miklaði tilfinningar
á kostnað kenninga, allmikil áihrif á talsverðan hluta
lúterskra manna um og eftir miðja öldina síðustu, og
kom þeim til að slá slöku við öll játningarrit. Eéttan og
g'óðan meðalveg í þessum málum hefir nú ráðstefnan áð-
urnefnda reynt að finna, með iþví að fara fram á það, að
öll kirkjufélög, sem saman vilja vinna í National
Lutheran Council, viðurkenni að minsta kosti Ágsborg-
arjátninguna óbreytta og Fræði Lúters hin minni.
Skynsemistrúin gamla var injög ráðandi á ýmsum
stöðum í lútersku kirkjunni liér í álfu fyrir meira en
liálfri öld, og hefir eimt eftir af iþeim anda sumstaðar
fram á síðustu tíð. Auk þess hefir skilgetin dóttir þeirr-
ar stefnu — nýja guðfræðin — leitað hófanna urn vist í
vorri kirkju eins og hjá öðrum. Fuudurinn hefir því
ekki rnist sjónar á þeirri nauðsyn, að með sem allra skýr-
ustum orðum væri í skjali þessu lýst skilningi Lúters-
manna á meginmáli kristinnar trúar, guðdómi og' frið-
þægingarverki Jesú Ivrists, til þess að einingarviðleitnin
gefi þokukendum og tvíræðum kenningum engan tilveru-
ré.tt á því svæði.
Þá er ýmislegt annað tekið fyrir, sem valdið liefir
ágreiningi. Þar á meðal er “aflausnin”, eða sá kirkju-
siður, að boða altarisgestum syndafyrirgefning, bundna
við réttan undirbúning. Sumar deildir kirkju vorrar
gjöra mikið úrlþeim sið; aðrar telja það háttalag kaþólskt
og draga úr ihonum sem allra mest. Þá hefir menn greint
mjög á um afturhvarfið, útvalninguna og guðlega fyrir-
hugun. 1 þeim efnum bafa sumir lagt afar sterka og
einskorðaða áherzlu á náð Drottins og almætti, en aðrir