Sameiningin - 01.09.1921, Side 28

284
von um a@ viS getum séö að okkur í tíma og losast við afleið-
ingarnar. Hegningin getur komiö, þegar minst varir, skolliö á
“eins og haglsskúr, fárviöri, eins og dynjandi, streymandi regn
í helliskúr”, og varpað okkur til jaröar. Margur maöurinn, sem
ætlaöi sér að vera herra vínguösins, er orðinn ánauðugur og ríg-
bundinn þræll þeirrar óvættar áöur en hann varir. d) Drottinn
sjálfur er hið eina sanna höfuödjásn, sá eini styrkur, sem viö
getum reitt okkur á. Gullöld hverrar þjóöar hefir verið þaö
tímabil, þegar guðsóttinn var þar mestu ráöandi og dygöirnar
mest í hávegum haföar. e) Jerúsalem var ekki betri en Sam-
aría—segir spámaöurinn. Jafnvel prestar og spámenn reikuöu
þar um sjálfan helgidóminn víndruknir, þvert ofan í lögmál
Guös. Þeir mögluðu gegn spámanninum. þegar hann flutti
þeim áminning frá Drotni. Slíkir menn gátu ekki veitt Drotni
þá þjónustu, sem hann krafðist, eða leiðbeint fólkinu. Sá lýður
er sannarlega illa kominn, sem á slika menn fyrir leiðtoga. Viö
eigum að vera varkárir í því, hvers konar mönnum við fylgjum
eftir. Kostum kapps um að velja ekki spilta og óguðlega eða
kærulausa menn til að leiöa þjóðina í andlegum efnum eöa stund-
legum. Fyrir margri þjóð hefir farið illa, af því hún trúði
spiltum mönnum fyrir stýrinu.
-------o------
Úr heimahögum.
Séra Rúnólfur Marteinsson ferðaöist í erindum skólans
vestur til Markerville, Alta., i ágústmánuði og fékk þar góðar
viðtökur.
Ólafur kristniboði Ólafsson, sem þjónað hefir söfnuðum
kirkjufélagsins vestur á Kyrrahafsströnd í sumar, flutti þar
guðsþjónustur í síðasta sinn, i Blaine og Vancouver, sunnudag-
inn ii. september. “Alls hefi eg haldið hér átján samkomur,”
skrifar hann að vestan, “níu í Blaine, fjórar á Point Robertsr
þrjár í Seattle, og tvær í Vancouver. Einnig tók eg þátt í þrem-
ur guðsþjónustum á ensku, sem eg fékk Rev. R. J. Berge, frá
Stanwood, Wash., til að flytja á Point Roberts. Skírt hefi eg
sjö börn. Hvaða árangur þessar starfstilraunir hafa borið, veit
Guð einn. En þess skal getið, að fólk hefir sótt samkomurnar
mæta vel, sumstaðar ágætlega. Samkomur á virkum dögum
voru einnig vel sóttar, sérstaklega í Blaine.
“Allmikla stund lagði eg á að heimsækja landa mína —
safnaðarmenn og utansafnaðarfólk jöfnum höndum — og aö
tala við einstaklinga um frelsi sálna þeirra.”
Hr. Ólafson er áhugamaður og einlægur í trúnni; verður án
alls efa nýtur maður í kirkju Drotins, hvar sem leið hans liggur
á komancli árum. Að sjálfsögðu fylgja honum fyrirbænir og