Sameiningin - 01.04.1914, Síða 2

5°
Krist, og læra að minnsta kosti undirstöðuatriðin í því að
sýna honum hollustu, sem er meistari vor allra. Ekkert
er áreiðanlegra en það, að sá maðr, sem snýr baki að Jesú,
getr með engu móti öðlazt skilning á þeim efnum, er
snerta krossinn. En ef maðr aftr á móti er byrjaðr á
því að þjóna Jesú, þá kemr smátt og smátt upp í liuga
lians sú þakklætistilfinning til lians, sú revnsla fvrir
mætti hans til að leiða menn til föðursins, og sú meðvit-
und um eigin fátœkt sína og ófullkomleik, sem er nauð-
synlegt skilyrði þess að geta liugsað rétt um það efni.
Eg tek það því frain, að mér kemr ekki til hugar að ætla,
að þessi ritgjörð sannfœri þá, sem eingöngu og af ásettu
ráði líta á kristindóminn utan-að. Minna má á þessi orð
Jesú sjálfs: „Ef sá er nokkur, sem vill g-jöra vilja lians,
hann mun, að því er kenninguna snertir, komast að raun
um, hvort liún er frá guði.‘ ‘
Vór skulum varast þær útskýringar á friðþæging-
unni, sem fara of langt. Eóttilega lítum vór með grun-
semd á allar þær kenningar, sem eru svo Ijósar, einfaldar
og einsog sjálfsagðar, að vér spyrjum sjálfa oss ósjálf-
rátt, er vér höfum lesið þær, hvernig á því geti staðið, að
jafn-einfalt mál skuli hafa getað vafizt fyrir mestu gáfu-
mönnum kristninnar á öllum öldum. Hvað sem aunars
verðr um friðþæginguna sagt, þá er liún staðreynd, sem
vekr undrun. Ósjálfrátt erum vér oss þess meðvitandi.
að í friðþægingunni sé eittlivað óendanlegt, eitthvað eins
djúpt og guð sjálfr, svo ef einliver þykist hafa skilið
liana xit-í æsar, þá sýnir liann með því, að lionum liefir
skjátlazt. Ekkert annað en það, sem er meira öllum
mannlegum útreikningi, myndi geta gjört grein fvrir
liinu óskiljanlega böli syndarinnar. Tóm rökfrœði ræðr
ekkert við syndiua. Hún getr eklci meira en það, að
fullvissa oss um, að aflið, sem lífinti stjórnar, er almátt-
ugt, og að undan því verðr ekki komizt, og að liver sá
maðr, sem verulega gjörist andstœðingr vilja hans, sem
öllum er œðri, hlýtr óhjákvæmilega að farast. Og ef nú
kristinn maðr veit þrátt fyrir allt, að hann er kominn í
sátt við guð fyrir dauða Jesú, svo að almættið óumflýj-
anlega, sem hafði áðr verið honum œgileg ógnun, er nú