Sameiningin - 01.06.1914, Blaðsíða 5

85
Við útför dr. Jóns Bjarnasonar.
9. JÚNÍ 1914.
Eftir séra Bjöm B. Jónsson
Drottinn gaf og drottinn tók, lofað veri
nafn dorttins.—Job. 1, 21.
Hátíðlegri stund liafa Islendingar í Vesturlieimi ekki
iifað, lieldur en þessa stund, þá dr. Jón Bjarnason er
borinn lík til grafar. Aldrei liefir sorgin náð jafn-langt
í allar áttir. Það er víst óliætt að segja, að „nú reikar
liarmur í húsum, en brygð á þjóðbrautum” í öllum bygð-
um Islendinga í álfu þessarri. Og heim að ströndum
liins elskaða ættlands mun sorgin einnig berast og hlý-
hugur aftur þaðan streyma liingað vestur að gröfinni, og
mynda nýja brú milli landa, En þrátt fyrir það, að
sorgar-skýið sveipar þjóðflokk vorn í dag, þá skín sólin
óvenjulega bja.rt í gegn um skýið og ber dýrðlega birtu
á veg vorn. Það er í rauninni óvenjulega bjart uppi yfir
í dag og gleðin yfirgnæfir.
1 orðum textans erum vér ámintir um að lofa nafn
drottins, og sannarlega ætti oss öllum nú að vera ljúft
að lofa drottin, hefja lielgan lofsöng í Jesú nafni við lík-
kistu vors elskaða vinar. Dagur þessi ætti að vera fyrst
af öllu heilög þakkar-hátíð, og vér ættum allir að færa
þakkarfórnir að altari drottins, þakkandi guði kærleik-
ans fyrir liið mikla og góða, sem hann gaf oss með manni
þeim, er vér með lotningu berum nú til grafar, og fyrir
líf hans og starf; þakka guði fyrir það, að hann gaf,
og svo líka fyrir það, að liann tók, — tók hann frá þján-
ingum og þrautum í eilífa sælu og dýrð.
Drottinn gaf.—Ekki verður liér á lítilli stundu alt
það talið, sem drottinn gaf, er hann gaf oss séra Jón
Bjarnason, jafnvel ekki nema fátt eitt af því, sem hann
gaf oss sameiginlega, livað þá það, sem hinir mörgu
einstaklingar liafa þegið, sem notið hafa blessunar af lífi
hans. Þá þakkarfórn verður hver um sig að bera fram
fyrir guð.