Sameiningin - 01.06.1914, Blaðsíða 17

97
Árið 1873 fóru þau hjónin frá íslandi til Vesturheims. Var það
•ut-af bréfaskiftum við Pál Þorláksson, ungan og efnilegan guöfræð-
ing, kunningja þeirra, sem skömmu síðar varö prestur, þá kominn
vestur um haf. Um þær mundir var ákaflega mikill fólksflutningur
frá Noregi til Bandaríkjanna, og var mjög erfitt aS fá næga presta
Tianda hinum sívaxandi skara af norskum innflytjendum. Séra Jóni
bauöst nú prestleg staöa hjá fólki, og i drottins nafni lagöi hann
af staS frá fööurlandinu, áöur en nokkur íslenzk bygS hafði mynd-
•ast hér vestra.
Þegar vestur kom, kyntist séra Jón í fyrsta sinn fjörugu, starf-
sömu, félagslegu kirkjulífi, og tekið var á móti honum mjög bróSur-
lega; en hann var ekki lengi aö komast aö raun um, að hann átti
•ekki algjörlega samleiö meö þeim mönnum, sem þá voru mestu ráS-
:andi í Norsku sýnódunni, en það var kirkjufélagiS, sem hann leitaSi
til. Ekki skal hér neitt fariS út-i það, í hverju þessi skoðanamunur
var fólginn, en það er víst, aö hann var ekki út af neinum aöal-
atriðum trúarinnar. Má vera sumum finnist nú, aö þessi munur
hafi ekki veriö eins stórvægilegur og séra Jóni þá sýndist. Hvaö
sem því líður, var hann nógu mikill maSur, til aS víkja ekki frá þvi,
sem honum sýndist rétt, og þiggja ekki stööu móti rödd samvizku
sinnar. Hann aðstoðaði um tíma Koren prest í Decorah í Iowa-
ríki, en þar fór samkomulag algjörlega út um þúfur, og verulega
prestsstöSu tók hann aldrei í Norsku sýnódunni. 1 þess staö bauðst
honum kennarastaöa viö Luther College, latínuskóla þess kirkjufé-
lags í Decorah. Þeirri stööu hélt hann í tvö ár, og heföi veriö þar
lengur, ef það heföi ekki veriS fyrir þaö, aö hann langaði til aS
kanna nýjar slóðir. Þaöan fóru þau áriö 1875. ,
Rasmus B. Anderson, sem síðar varð sendiherra Bandaríkjanna
til Danmerkur, og ritað hefir töluvert um norræn fræöi, var þá
kennari í norSurlanda málurn og bókmentum við háskóla Wis-
consin-ríkis í Madison-bæ. Hann bauS séra Jóni og konu hans til
sín og þangað fóru þau frá Decorah sumarið 1875, og hjá honum
voru þau sex mánuSi. Á þeim tíma unnu þeir ýmislegt í sameiu-
ingu að norrænum fræðum, Próf. Anderson og séra Jón. MeSal
annars þýddi hinn síðari á ensku Friöþjófssögu og Þorsteins sögu
Víkingssonar og komu þær út í Viking Tales 1877.
Frá Madison fóru þau hjónin til Chicago og vann séra Jón þar
aS ritstörfum við blaöið “Skandinaven”, en þaS stóð ekki nema sex
vikur. Hann gat meS engu móti felt sig við anda og skoðanir þeirra
manna, sem þar réðu lögum og lofum. Án þess aö hafa nokkurt