Sameiningin - 01.02.1917, Síða 22

374
auSvelt aS sjá og skilja, hvaS fyrir postulanum hefir aðallega vakaS,
þegar hann ritaði bréfiS. Frá nútíöar-sjónarmiði var Páll óefaö
þaö, sem meint er með orSinu leikmaður, því þó hann væri mentaður
á þeirrar tíSar vísu, þá hefir hann víst aldrei tekiS prestlega vígslu,
og fyrir þá sök er undur hugnæmt fyrir okkur leikmenn að taka okkur
til fyrirmyndar trúmensku hann og trúaráhuga, sem hvervetna lýsir
sér í öllu því, sem eftir hann liggur í nýja testamentinu. Já, í sann-
leika megum v’iS leikmenn sitja við fætur Páls postula og læra af
honum, hver eigi aS vera afstaSa okkar gagnvart frelsaranum.—
“ÞaS, sem fyrst mætir auganu, þegar viS lesum þetta bréf Páls,
er umhyggja hans hin hjartanlega, sem hann ber fyrir söfnuðinum
þessum nýstofnaSa, sem hann svo skyndilega varS aS hverfa frá, og
löngun hans eftir áreiSanlegri vissu um það, hvort verk hans á meSal
þeirra hefSi ekki orSið til ónýtis. Þrent fylgist ætíS aS hjá Páli:
brennandi þrá eftir ávexti orðsins, frelsun sálnanna,, sterk trú á kraft
þess orSs og trúmenska í þeirri köllun, sem hann vissi sig hafa fengiS
hjá hirSi og herra kirkjunnar. Vissulega er öllum skylt, bæSi prest-
um og leikmönnum, aS líta upp til Páls, sem v'arð aS ganga svo aS
segja á móti dauSanum sjálfum til að inna af hendi þesssa guSlegu
köllun sína. Mikillega hlýtur Páll aS stækka í augum okkar krist-
inna manna, þegar við virSum fyrir okkur umheiminn og öflin, sem
hann varð aS berjast viS, og tökum svo til samanburðar tækifærin
öll og frelsiS, sem kristnir menn búa viS á þessari öld. Hljótum við
ekki að blygðast okkar viS samanburSinn ?
“ViS skulum veita því sérstaka eftirtekt, aS postulinn segist
þakka GuSi sínum án afláts fyrir þaS, aS söfnuSurinn hafi veitt viS-
töku orSinu, sem hann boSaSi þeim,, ekki sem sínu orSi eða manna
orSi, heldur sem GuSs orSi (1, 18J. Er ekki óhætt aS fullyrða, aS
margir góðir hæfileikar nútíðar-prédikara fari út um þúfur v’egna
þess, aS orðiS, sem þeir prédika, er ekki ætíS Guðsorð—orSiS eina,
sem lífiS og kraftinn hefir aS geyma? ÞaS má meS sanni segja, aS
bréfiS sé ein óslitin keSja af föSurlegum áminningum og viðvörunum
til Þessaloníkumanna um þaS, aS þeir skuli reynast trúir fagnaSar-
erindinu blessaða, sem þeim hafi veriS boSaS.
“SíSasti kafli bréfsins er há-alvarlegs efnis fyrir alla þá, sem
vilja leita sál sinni huggunar og friSar á yfirstandandi tíS. Postul-
inn talar um endalok allra hluta, eSa heimsendi. ÞaS sýnist ekki
vera alment áhyggjuefni manna yfirleitt, að endir allra hluta sé í
nánd, og ekki er þaS allra meSfæri, aS tala út í þaö efni, en þó varar
postulinn sterklega viS andvaraleysi í því efni, hvetur rnenn til aS
v'era vakandi og algáSir, því enginn viti daginn né stundina. Því er
miður, aS margir, sem telja sig kristna, hugsa lítiS um spádóma ritn-
ingarinnar; en postulinn varar safnaSarfólk sitt viS því, aS fyrirlíta
ekki spádómana.”
ÞaS eru alvarleg efni og umhugsunarverS, sem bréfritarinn
minnist á—einhver allra brýnustu nauSsynjamál kristninnar. Leik-
mannastarfsemin er eitt af þeim. AuSv'itaS er Páll ekki síSur fyrir-