Fréttablaðið - 24.09.2011, Síða 38

2 fjölskyldan
By Malene Birger
BZR by bruuns bazaar
Boris
Great Plains
Saint Tropez
Siste's
Siste's More
Soaked in Luxury
Sunlight
Smáralind | s.512 1744 | www.ntc.is | erum á
NÝ STÓRGLÆSILEG
VERSLUN Í
Smáralind
20%
afsláttur af öllum
vörum um helgina
Fjölskyldan kemur út mánaðarlega með helgarblaði Fréttablaðsins. Ritstjórn:
Roald Eyvindsson og Sólveig Gísladóttir Hönnun: Silja Ástþórsdóttir Forsíðumynd:
Anton Brink Pennar: Friðrika Benónýsdóttir, Gunnþóra Gunnarsdóttir, Ragnheiður
Tryggvadóttir, Þórdís Lilja Gunnarsdóttir Ljósmyndir: Fréttablaðið Auglýsingar:
Benedikt Jónsson benediktj@365.is
Á mínu heimili ríkir tómstundabrjálæði sem hefst með látum á þessum
tíma árs. Eiginmaðurinn fer í Víkingaþrek eins oft og hann mögulega
getur og sonurinn æfir karate og breik og spilar á trompet. Þá dreymir
mig um að hann verði að minnsta kosti liðtækur í fótbolta þó að fótbolta-
æfingar séu ekki komnar á dagskrá. Ég er ekki í rónni nema ég sé í dansi
eða jóga að minnsta kosti tvisvar í viku en auk þess höfum við hjónin lagt
stund á samkvæmisdansa í á sjötta ár! Þó að framfarirnar séu heldur
litlar er eiginmanninum tíðrætt um að hann hafi verið í samkvæmisdöns-
um helmingi lengur en í háskóla og finnst það heldur betur saga til næsta
bæjar. Nýjasta æðið er síðan útihlaup og kemur fyrir að við skjótumst
hring í hverfinu á kvöldin.
Lífið eftir skóla og vinnu einkennist eins og gefur að skilja af þeytingi
og skutli þvers og kruss. Síðustu ár hefur ekkert skarast og æfingarnar
dreifst ágætlega yfir vikuna. Þar til nú. Ég hnaut um æsispennandi ball-
ettnámskeið fyrir fullorðna og hélt í fyrstu að tímarnir pössuðu alveg
inn í þéttskipaða dagskrána. (Hugsaði reyndar með mér: Hvað er að þér
kona! Ætlar þú að eyða öllum aurunum í tómstundir? – en var fljót að rétt-
læta þetta fyrir mér með því að nú sé tíminn til að eyða í upplifun í stað-
inn fyrir steypu og dauða hluti.)
Mig hefur alltaf langað til að kunna ballett og margoft skammast út
í foreldra mína fyrir að hafa ekki sent mig í tíma fimm ára. Ég hélt að
tækifærið væri löngu úr greipum runnið – en svo er ekki. Þó nokkrir ball-
ettskólar bjóða nefnilega námskeið fyrir fullorðna og algerlega óreynda!
Ég fór í fyrsta tímann og gerði plié og pirouette-hringi, nokkuð brösulega
en með bros á vör. Til allrar óhamingju komst ég síðan að því að annar
tíminn skarast á við samkvæmisdansana og stóð frammi fyrir gífurlegu
lúxusvandamáli! „Á ég að fara að gefa bóndadansinn upp á bátinn?“ Ég
komst svo að þeirri niðurstöðu að reyna að semja um að fá að vera í hálfu
ballettnámi eða um að fá að mæta í annan tíma. Eins held ég að það komi
ekki að sök þó að ballettnámið frestist ef þess gerist þörf. Ég gat ekki
betur séð en að sumir ballettiðkendurnir væru með örlítið grátt í vöngum
svo ég er ekkert að falla á tíma. Ég get alveg eins byrjað í ballett þrjátíu
og tveggja eins og þrjátíu og eins!
Þetta vakti mig hins vegar til umhugsunar um þá jákvæðu þróun sem
hefur orðið í tómstundaframboði hér á landi. Víða er boðið upp á tíma í
boltaíþróttum, fimleikum, dansi, bardagaíþróttum og tónlist fyrir full-
orðna og því er auðveldara að láta gamla drauma rætast þótt árin og gráu
hárin færist yfir. Það fær mig líka til að hugsa mig aðeins um hvað varð-
ar pressuna á drenginn. Hann þarf ekkert að læra fótbolta strax – það er
nægur tími til stefnu!
Tómstundaæði
Skautahöllin í Laugardal
nýtur sífelldra vinsælda meðal
íbúa á höfuðborgarsvæðinu en
hún hefur verið opnuð að nýju
eftir sumarfrí. Börnum og
fullorðnum gefst þar kostur á
að renna sér á svelli sem er
hvorki meira né minna en 1.800
fermetra stórt. Einnig er hægt
að panta afmæli eða uppákom-
ur og til dæmis vinsælt að
halda barnaafmæli, jólaböll,
fjölskylduhátíðir og fyrirtækja-
skemmtanir þar. Þess má geta
að Skautafélag Reykjavíkur æfir
í höllinni. Félagið býður upp á
íshokkíæfingar og listskauta-
iðkun fyrir fólk á öllum aldri.
Nánari upplýsingar á vefsíð-
unni www.skautaholl.is.
Mæðginin Margrét Haf-steinsdóttir og Axel Þor-steinsson eiga það til að ergja hina í fjölskyldunni
með stanslausu masi um brauð og
kökur. Þau eru enda bæði bakarar
og var Axel valinn bakari ársins
2011 fyrir stuttu. Mamma tók við
verðlaunum fyrir hans hönd þar
sem hann var stokkinn upp í flug-
vél strax eftir keppnina og seg-
ist afar stolt af drengnum, enda
kveikti hún hjá honum áhugann á
bakstri.
„Ég væri ekki á þessari hillu í
dag ef það væri ekki fyrir hana
móður mína,“ segir Axel. „Ég
vildi kunna allt og gera allt eins
og mamma þegar ég var lítill og
hef örugglega oft verið þreytandi
og þvælst fyrir henni, spyrjandi
„má ég, má ég?“,“ segir Axel, en
hann fór að vinna í Kökuhorninu
með mömmu sinni sumarið eftir
9. bekk.
„Ég vakti hann einn morguninn
klukkan sex og spurði hvort hann
vildi koma með mér og hjálpa til
og hann var tilbúinn á fimm mín-
útum,“ rifjar Margrét upp. Axel
lærði síðan til bakara í Kökuhorn-
inu en fékk þó enga sérmeðferð hjá
Margréti. „Nei, hann rifjar oft upp
hvað ég var vond við hann,“ segir
hún hlæjandi. „Ég hef sjálfsagt
gert meiri kröfur til hans, en ég
vildi bara gera góðan fagmann úr
honum og held að það hafi tekist.“
Axel er fyrstur til að fá titilinn
bakari ársins. Þetta er stærsta
keppnin milli bakara á Íslandi og
mikill heiður að vinna. Axel leit-
aði til mömmu við undirbúning
fyrir keppnina og segir hana allt-
af kunna góð ráð.
„Mamma er fagmaður og gott
að leita til hennar. Hún hefur
kennt mér mikið. Fyrst gat ég
verið þrjóskur og hlustaði ekki
alltaf en lærði svo að mamma veit
best,“ segir hann og hlær. Margrét
viður kennir þó að stundum læri
hún eitthvað nýtt af honum og þau
séu dugleg að skiptast á „trixum“.
„Axel er fullur af eldmóði og höf-
uðið á honum að springa af hug-
myndum,“ segir hún. „Hann er
samt ekkert að taka við kyndlinum
af mér, við verðum bara í þessu
saman.“ En kemur einhvern tím-
ann upp metingur milli mæðgin-
anna í bakstrinum?
„Nei, ég reyni stundum að segja
honum eitthvað til en hann svarar
mér alveg. Hann er bara þannig.
Hann var meira að segja farinn að
segja okkur sveinunum til í Köku-
horninu þegar hann var fimmtán
ára! Við hlustuðum auðvitað ekk-
ert á það,“ segir Margrét hlæjandi.
Axel vinnur í Mosfellsbakaríi
sem konditornemi og mun útskrif-
ast næsta sumar. Konditornámið
stundar hann í Danmörku og var
einmitt á leiðinni þangað þegar
verðlaunaafhendingin fyrir bak-
ara ársins fór fram. Þó að hann sé
fullfær um að baka ofan í sjálfan
sig eru kökurnar hennar mömmu
alltaf í uppáhaldi.
„Skúffukakan hennar með ban-
anakreminu og heimabökuðu snúð-
arnir eru mitt uppáhald. Svo var
ég alveg vitlaus í Rice crispies-
kökuna hennar sem hún gerði bara
fyrir veislur.“ En bakar Axel ein-
hvern tímann fyrir mömmu?
„Ég geri oft eitthvað sniðugt í
vinnunni fyrir hana, þegar hún er
með saumaklúbb.“ - rat
Allt eins og mamma
Axel Þorsteinsson smitaðist af bakarabakteríunni frá móður sinni Margréti Hafsteins-
dóttur. Þau hafa unnið hlið við hlið við bakstur frá því hann var fimmtán ára og tala um
lítið annað en kökur og brauðsnúða í fjölskylduboðum.
Samrýmd mæðgin Margrét og Axel tala um lítið annað en bakstur og er Margrét afar stolt af syninum. Hér eru þau á
fyrstu nemendakeppninni sem Axel tók þátt í. MYND/ÚR EINKASAFNI
BARNVÆNT
Vera Einarsdóttir
skrifar