Íslendingur - 23.12.1950, Blaðsíða 13

klukku, og um leið vaknaði upp í hqnum ómótstæðileg
löngun til að lifa og njóta jólanna.
Hann stökk á fætur, og stappaði af sér snjónum.
»Við verðum og skulum lialda áfram og kamast heim!
Komið hérna!«
Klukkan níu um kvöhiið gengu þau kennarinn, Dorta
■og telpurnar hennar inn skólagöngin.
Illviðrih sem geisað hafði látlaust í þrjár klukku-
stundir samfleytt, hafði Ioksins lægt svo mikið, að þau
gátu greint skóginn og áttað sig á, í hvaða átt þorpið
var. Þau máttu hafa sig öll við, og að lokum tókst þeini
að komast yfir bersvæðið alla leið að kofa Dortu. Þarna
voru þau komjn, s'.óðu í hlýjum steikareiminum og
skyggðu hendi fyrir augu í björtu lampaljósinu.
»Guði séu þakkir,« mælti hann, »það er engu líkara
en að ég sé kominn inn í himnaríki.« Augu hans fyllt-
ust tárum, og konan hans varð að styðja hann, en hann
náði sér aftur og hélt áfrain: »Nú skulum við halda
helgari jól en nokkurn tíma áður — Dorta og börnin
með okkur.«
Hann dróg konuna sína með sér inin í svefnherberg-
ið, faðmaði hana að sér og mælti:
»Soffía, ég hef lært nokkuð í kvöld, í fyrsta sinn á
ævinni hef ég horft á sjálfan mig og heimili mitt —
álengdar.«
Aage Gilberg, höjundur bókarinnar Nyrzti lœknir í heimi, lýsir á skemmtilegan hátt jólum
í Grœnlandi, en hann starfaði þar um langt arabil sem lœknir. Hann segir:
„Eg býst við, að því lengra sem norður dregur, því meir sé haldið upp á jólin. Það mun
ekki vera vegna tilefnisins, því að það er hið sama alls staðar. Það er hátíðleiki jólalialdsins,
sem á ber þar nyrðra. 1 Thule ganga jólin í garð með hátíð, Ijósi, gleði og mörgum öðrum gœð-
um, og þau koma einmitt á þeirri stundu, þegar vetrarmyrkrið fer að verða þungbœrt..........
Jólaboðskapurinn er ekki síður áhrifaríkur þar nyrðra í tignarlegri kyrrð norðurheimskauta-
nœturinnar, þar sem mennirnir finna til smœðar sinnar . ... I Thule ríkir jólahugarfarið dag
hvern; þar ríkir friður manna á meðal, og þeir eru vinsamlegir við alla.“
Ég gleymi aldrei ánœgju barnanna yfir þeim lítilfjörlegu gjöfum sem þau fengu, og hvað
ég var glaður, þegar þau voru að toga í hárið á bjarnarskinnsbuxunum mínum, til þess að sýna
mér, livað þeim liafði verið gefið — og aldrei hafa jólagjafir glatt mig eins og þœr, sem Eskimó-
arnir gáfu mér með tindrandi augnaráði sínu og barnslegum innileik.“ — Myndin er frá fyrsta
jólakvöldi höfundarins og konu hans á Grœnlandi.)
/o/ / Græn/anc/i
JÓLABLAÐ ÍSLENDINGS 1950
9