Faxi - 01.12.1961, Qupperneq 25

F A X I
181
100 ára ahnœlis Hafnarkirkju
minnzt
Aldarafmæli Kirkjuvogskirkju í Höfn-
um var minnzt sunnudaginn 26. nóvember
1961 með guðsþjónustu. Sóknarpresturinn
séra Jón A. Sigurðsson prédikaði, séra Jón
Thorarensen las bænina en stólræður fluttu
séra Jón Á. Sigurðsson og biskupinn Sigur-
björn Einarsson. — Safnaðarkór Kirkju-
vogskirkju söng með undirleik Geirs Þór-
arinssonar, Keflavík.
Auk þeirra voru viðstaddir eftirtaldir
prestar: Séra Garðar Þorsteinsson, prófast-
ur, Hafnarfirði, séra Björn Jónsson, Kefla-
vík, séra Guðmundur Guðmundsson, Ut-
skálum, og séra Olafur Skúlason, æsku-
lýðsfulltrúi.
Guðsþjónustan var mjög hátíðleg. Gestir
voru úr flestum sóknum Suðurnesja,
Hafnarfirði og Reykjavík.
Að guðsþjónustu lokinni var öllum
boðið til kaffidrykkju í barnaskólahúsi
hreppsins og var þar samankomið á annað
hundrað manns og önnuðust sóknarkonur
mjög góðar og vel útilátnar veitingar. Um-
En við þá snöggu hreyfingu hafði sprungið
afarstórt kýli í kverkunum á þér. Við
heyrðum eins og uppkast. Eg hafði mátt í
mér til að kveikja á kerti, sem var á borð-
inu hjá mér. Og að sjá gólfið og hann
pabba þinn! Hann var allur útataður af
blóðvilsu og stór pollur á gólfinu.
En það var líka eins og við manninn
mælt, eftir 2—3 mínútur gaztu farið að
tala. „Mamma, mér er batnað“, sagðir þú,
já, þú hafðir meira að segja bráðum lyst
á að nærast eitthvað svolítið. Pabbi þinn
bar þig í rúmið til mín, og þú, sem við
töldum víst, að yrðir skilinn við kl. 6, varst
nú á bezta batavegi. Það var fagnaðarrík
stund, að fá nú að hafa þig hjá sér frels-
aða og glaða. Þá lofaði ég Guð með glöðu
og auðmjúku hjarta, hafi ég nokkurntíma
gjört það. Og þá kom mér til hugar, eins
og þér í kvöld, Þórður minn, að ljósið, sem
snöggvast ljómaði um baðstofuna, hefði
verið himnesk birta.
Þú varst skírður á 2. í jólum, Stebbi
minn, og þá fékk Sigga að klæða sig.
„Nú er víst orðið heitt á katlinum".
S.B.
Þessi fallega jólasaga er í Nýju Kirkjuriti
frá því um síðustu aldamót.
ræðum undir borðum stjórnaði sóknar-
prestur. Ræður fluttu: séra Jón A. Sig-
urðsson, sóknarprestur; séra Jón Thoraren-
sen; séra Ólafur Skúlason; séra Björn Jóns-
son; séra Guðmundur Guðmundsson;
séra Garðar Þorsteinsson; Sigurjón Vil-
hjálmsson, Þorsteinn Kristinsson og Sigur-
björn Einarsson, biskup.
Séra Jón Thorarensen rakti sögu Kirkju-
vogskirkju aftan úr grárri forneskju og
las upp nöfn flestra þeirra presta, sem
þjónað hafa kirkjunni síðan árið 1300.
Þá færði Sigurjón Vilhjálmsson kirkj-
unni að gjöf frá Keflavíkursöfnuði tvo
ljósastjaka á altari og skrautritað skjal svo-
hljóðandi:
Efnilegir sundnicnn.
A undanförnum árum hafa Keflvíkingar
átt mjög góðu sundfólki á að skipa. Hafa þeir
oft háð keppnir við sundfólk úr Reykjavík,
Akranesi og Hafnarfirði og ávallt staðið sig
með hinum mesta sóma.
A sundmótinu á Laugum s.l. sumar, þar
sem öll ungmennafélög landsins sendu kepp-
endur, sigruðu Keflvíkingar með miklum
glæsibrag. Sá árangur sem þar náðist fæst
aðeins með þrotlausum æfingum keppenda.
En sundfólkið verður að hafa góðan þjálfara
til þess að árangur náist. Það þarf þjálfara,
sem er ávallt boðinn og búinn til að hjálpa
og leiðbeina.
Flest öll íþróttafélög landsins eiga ávallt í
fjárhagserfiðleikum. Því eru oft litlir pen-
ingar til, til þess að greiða þjálfaranum og
„Um aldaraðir hafa Suðurnesjamenn
staðið saman í lífsbaráttunni sem bræður
og barizt hlið við hlið. Sá máttur sem veitti
þeim öðru fremur styrk í stríði, var ljósið
frá heilagri kirkju.
Á hundrað ára afmæli Kirkjuvogskirkju
vill Keflavíkursöfnuður minnast þessa og
til tákns um það færir hann henni að gjöf
tvo ljósastjaka, sem á ókomnum tímum
skulu standa á altari kirkjunnar og lýsa
þeim, er þangað vilja leita“.
Safnaðarkonur Kirkjuvogskirkju gáfu
tvenn altarisklæði og tvo hökla, mjög
vandaða, að verðmæti kr. 14 þúsund. —
Kirkjunni bárust og fjöldi minningargjafa
og símskeyti.
Sóknarnefnd Kirkjuvogskirkju þakkar
allar þær miklu gjafir, sem kirkjunni bár-
ust á þessum merku tímamótum; ennfrem-
ur þeim stafnaðarkonum, sem önnuðust
undirbúning og framreiðslu við hátíðina,
söngfólki og öllum gestum
oftast er það reyndar svo, að þeir vinna
endurgjaldslaust að þjálfuninni. En þjálfari,
sem hefur ást og áhuga á sinni íþróttagrein,
uppsker oft góðan árangur sinna nemenda.
Það eru hans laun. Sú ánægja sem það veitir
honum eru oft meira virði en nokkrar krónur.
Keflvíkingar hafa á undanförnum árum átt
ágæta og áhugasama sundþjálfara eins og t. d.
þá Arinbjörn Þorvarðarson og Guðmund
Ingólfsson. Þeir eiga mestan þátt í frammi-
stöðu okkar ágæta sundfólks á undanförnum
árum.
I haust fékk IBK einn fremsta sundmann
landsins, Guðmund Gíslason, úr Reykjavík til
að þjálfa Keflvíkinga. Guðmundur er af-
bragðs kennari og vænta Keflvíkingar sér
góðs af þjálfun hans.
H. G.