Faxi - 01.12.1987, Blaðsíða 23

Viötal viÖ
KRISTÍNU
GUÐMUNDSDÓTTUR
Nú fer því fólki ört fiekkandi sem fætt er
fyrir aldamótin síðustu, þess vegna datt
undirritaðri í hug að gaman væri að hafa
tal af einni góðri konu hér í bæ sem fædd
er 1895 og hefur búið í Keflavík síðan
1929, en það er Kristín Guðmundsdóttir á
Suðurgötu 3 og gef ég henni orðið:
Ég heiti Kristín Guömundsdóttir,
er fædd 7. október 1895 að Hörgs-
holti í Hrunamannahreppi, dóttir
hjónanna Guðmundar Jónssonar
ogkonu hans Katrínar Bjarnadóttur
frá 'fungufelli í sömu sveit. Katrín
var gift áður Árna Árnasyni frá
Hamarsstöðum í Gnúpverjahreppi,
áttu þau saman son, Árna sem síðan
varð bóndi í Oddgeirshólum, kona
hans var Elín Steindórsdóttir frá
Hruna.
Ég er næst yngst 13 systkina, elst-
ur var Árni, þá Bjarni (dó 13 ára)
næst var Guðrún, hennar maður
var Skúli Skúlason frá Berghyl, síð-
ar trésmiður hér í Keflavík, þá var
Jón, lengi gestgjafi í Valhöll á Þing-
völlum, hans kona var Sigríður
Guðnadóttir, þá Kjartan, ógiftur
myndasmiður og útgerðarmaður í
Vestmannaeyjum, Guðmundur
gullsmiður, ógiftur, dó á heimili
mínu í hárri elli. Næst var Ólafía,
gift Einari Þorkelssyni, þingskrif-
ara, þá voru tvíburasystur sem dóu
Fjölbrautaskóli Suðurnesja
óskar nemendum, kennurum og öðrum
Suðurnesjabúum
gíeöiíegra jóía
og farSϒbar d komanbi dri
þökkum samstarfið á árinu
SKÓLAMEISTARI
í frumbernsku. Þá var það Guð-
mann, bjó í Keflavík, hann var
lengst af síldarmatsmaður, kona
hans var Ólafía Ólafsdóttir, en hún
var systir Einars manns míns.
Næstur var Magnús, hans kona
var Bjarnheiður Brynjólfsdóttir frá
Norðfirði, en Guðmann og Magnús
fórust í flugslysi með Glitfaxa 1951,
næst í röðinni er ég, en maður minn
var Einar Ólafsson, verkstjóri hjá
Rafveitu Keflavíkur. Yngstur var
Bjami, bóndi í Hörgsholti, hans
kona var Jóhanna Guðmundsdótt-
ir. Bjami gaf lengi út Hreppamann-
inn.
Ég ólst upp í Hörgsholti á mann-
mörgu og skemmtilegu heimili.
Gamli bærinn var byggður 1906,
timburhús, þrír vinnumenn vom á
heimilinu svo og þrjár vinnukonur.
Á vertíð fóm vinnumenn í verið, en
vinnukonur og unglingamir önnuð-
ust kýr, kindur og hesta sem var
mikil vinna. Bömin bám hey í pok-
um í húsin og nefndu þau pokana
eftir Njálu-mönnum, fallegustu
pokamir vom Höskuldur Hvíta-
nesgoði og Gunnar á Hlíðarenda, en
Börkur digri var hálf ljótur, stuttur
og digur, en Islendingasögur vom
lesnar mikið á kvöldvökum. Sátu
þá konur við að spinna, en vinnu-
menn að kemba, vefa og spinna úr
hrosshári og flétta reipi, sem heyið
var bundið með, einnig notað í
hnappheldur sem bundnar vom við
framfætur hestanna. I vökulokin
var æfinlega lesinn húslestur en það
gerði faðir minn, síðan var sunginn
sálmur. Á föstu vom passíusálm-
amir sungnir.
Baðstofan var stór, með rúmum
föstum við veggina og hilla var fyrir
ofan rúmin, alltaf sváfu tveir saman
í rúmi.
í geymslum vom stórar kistur sem
í var geymt kom, ómalaður rúgur,
sem malaður var heima og baka-
FAXI 291