Faxi - 01.12.1987, Qupperneq 31

sleppti Mummi tóginu. Gerðist
þetta á ellefta timanum árdegis.
Síðan sigldu þeir skipstjóri, stýri-
maður og vélstjóri Árna til Keflavík-
ur. Þangað var komið um kl. eitt eftir
hádegi. Aðrir af áhöfninni fóru úr
Mumma yfir í Maríu Júlíu, sem flutti
þá til Sandgerðis.
Það réði trúlega mestu við björg-
un Árna Þorkelssonar, að veður var
skikkanlegt, að vísu SV-kaldi og
nokkur sjór. Hins vegar mátti lítið út
af bera, svo menn og skip týndust
ekki. Enginn annaren Hafsteinn gat
bjargað bátnum við þær aðstæðúr
sem þarna voru. Þarna voru þó
margir bátar og auk þess varðskip,
sem engan kafara hafði innan-
borðs. Ef veður hefði versnað með-
an á björgun stóð hefði báturinn trú-
lega sokkið.
Síðar kom í Ijós, að vatnsþétt skil-
rúm á milli lestar og aftur- og fram-
skips, björguðu bátnum. Þar sem
nokkur síld var í lestinni, hefðu tré-
skilrúm brostið um leið og sjór fór
að renna niður í lestina og síldin
komst á hreyfingu við velting báts-
ins.
Síðar krafðist Hafsteinn
Jóhannsson, 3,5 milljóna króna í
björgunarlaun. En upphæðin var
u.þ.b. helmingur af matsverði skips
og afla. Hafsteinn byggði kröfu sína
á, að hann hefði lagt sig í stórhættu
við björgunina, er aðrir gátu ekkert
gert. Undirréttur tók undir þessa
kröfu, taldi að hér væri um algjöra
björgun að ræða. Hafsteinn hefði
lagt sig í lífshættu úti á rúmsjó í
náttmyrkri, en sýnt mikið snarræði
og dugnað. Enda gat báturinn sokk-
ið þá og þegar meðan á björgun
stóð. Bátur og afli var mtinn á sjö
milljónir króna. Undirréttur dæmdi
Hafsteini 800 þúsund krónur í
björgunarlaun, en Hæstiréttur
lækkaði þau I 500 þúsund auk
vaxta.
Árni Þorkelsson var stálbátur,
101 lest, smlðaður I Austur-Þýska-
landi 1961. Eigandi Helgi Eyjólfs-
son o.fl. ( Keflavík.
(Vegna prcntaravcrkfalls í des. 1963,
var lítið minnst á málið í dagblöðum.
Þó eru greinar í þessum blöðum:
Alþbl. 21. des. 1963: „Vatnsþéttu
skilrúmin björguðu bátnum“.
Mbl. 21. des. 1963: Síldarbátur
leggst á hliðina undan þunga vörp-
unnar“.
Mbl. 3. maí 1964: „Hafsteinn frosk-
maður krefst 3,5 milljóna kr. björg-
unarlauna“.
Málsatvik eru ítarlega rakin í:
Hæsta-réttardómum 1966, bls.
194-200).
1964
Sjómanni bjargað frá
drukknun
Aðfaranótt 2. janúar 1964, féll
skipverji af v.b. Smára GK milli báts
og bryggju í Keflavíkurhöfn. Maður-
inn var nokkurn tíma í sjónum áður
en hjálp barst. Varð honum ekki
meint af. Nafns hans er ekki getið.
(Stuttar fréttir í Mbl. og Þjóðviljan-
um 3. jan. 1964).
V.b. Árni Þorkelsson
bjargar tíu mönnum
Að morgni mánudagsins, 13. jan.
1964, voru síldarbátar að veiðum á
austurkanti Síðugrunns, austur af
Vestmannaeyjum. Meðal báta voru
Hringver VE 393 og Árni Þorkels-
son KE 46.
Hringver var að háfa inn gott
kast, þegar báturinn lagðist skyndi-
lega á hliðina. Lest bátsins var þá
rétt full af síld, í henni voru tæpar
ellefu hundrað tunnur. Hæg suð-
vestan átt var, en nokkur kvika.
Skipverjar lokuðu öllum hurðum og
lúgum, en báturinn réttist ekki.
Heldur hélt áfram að velta. Liðu vart
meira en tíu til fimmtán mínútur, þar
til hann sökk.
Sendur Hringversmenn strax út
neyðarkall. Næstur báta var Árni
Þorkelsson. Skipstjóri á bátnum var
ísleifur Guðleifsson, úr Keflavík.
Árni Þorkelsson hélt þegar af stað
og innan stundar sáu menn á Á.Þ.
Hringver hverfa (djúpið. Skammt frá
Olíuflutningaskipid Litlafell.
V.h. Jón tíarðar úr tíarði.
sást Ijós á gúmíbát Hringvers-
manna. Er að var komið, var gúmí-
báturinn aðeins blásinn upp til
hálfs, og mátti vart tæpara standa.
í bátnum var sjór, mennirnir blautir,
og einn synti í sjónum við bátinn.
Um borð i Á.Þ. fengu Hringvers-
menn heitt kaffi og þurr föt. Því
næst var haldið til Vestmannaeyja.
Klukkan var þá um sjö að morgni. Til
Eyja var komið kl. fjögur síðdegis.
Þetta var fyrsta ferð ísleifs Guð-
leifssonar, skipstjóra, með Á.Þ.
Hann var því ekki með bátinn, er
hann var hætt kominn V af Garð-
skagaað morgni 19. des. 1963. En
þar munaði litlu, að Á.Þ. sykki með
svipuðum hætti og Hringver.
(Mbl. 14.jan. 1964: „iVeir Eyjabátar
sukku á Síðugrunni í gærmorgun“.
Árbók SVFÍ 1966, bls. 77-83.
M.s. Litlafell siglir á
hafnargaröinn
Um kl. ellefu f.h., hinn 21. janúar
1964, sigldi m.s. Litlafell á hafnar-
garðinn I Vatnsnesvík. Var skipið að
koma með olíufarm og þar sem enn
var hásjávað lenti skipið á skjól-
garðinum sjálfum. Brotnaði skarð úr
veggnum og sér vel móta fyrir því
utan við vinnuskúrinn á garðinum.
Að vísu var steypt í skarðið fljót-
lega. Áreksturinn varð, þegar vélar
skipsins svöruðu ekki hringingu úr
brú, um að halda aftur á bak. Lenti
skipið með akkerisaugað á skjól-
garðinn. Dældaðist stefnið, en ekki
kom gat á það. Litlafell losaði síðan
ollufarminn við gömlu hafskipa-
brygguna.
(Stutt frítt í Mbl. 22. jan. 1964).
V.s. Hamravík bjargar
áhöfn Jóns Garðars
Um kl. fimm, að morgni miðviku-
dagsins 22. jan. 1964, er v.s. Jón
Garðar frá Garði, var á siglingu sex-
tán sjómllur SA af Hjörleifshöfða,
lagði vindhviða skipið á hliðina, svo
það sökk á sjö til tíu mfnútum.
Þeir á Jóni Garðari voru á síld,
fengu gott kast daginn áður. í lest
bátsins voru níu hundruð til níu-
hundruð og fimmtíu tunnur, en á
dekki voru um hundrað tunnur. Um
kl. 1,20 aðfaranótt miðvikudags,
var lagt af stað með farminn til Vest-
mannaeyja. Menn gengu til náða,
en skipstjóri, háseti og vélstjóri
voru á vakt.
Um miðnætti hafði hvesst nokk-
uð af suðvestan og kvika var tölu-
verð. Allt gekk þó vel, þar til kl. fimm
um morguninn. Lagði þá hvöss
vindhviða bátinn á stjórnborðssíð-
una. Sáskipstjóri að báturinn myndi
ekki rétta sig við. Sendi hann því út
neyðarkall. Einnig kveiktu skipverj-
ar öll Ijós á bátnum, til að auðvelda
leit að honum. Enda fór svo, að
nærstaddur bátur, Hamravík KE 75,
kom fljótlega á staðinn. Skipverjar á
Jóni Garðari komust flestir fá-
klæddir í gúmíbát, en var bjargað
um borð í Hamravík eftir u.þ.b. tlu
mínútur.
Skipstjóri á Hamravík var Magnús
Bergmann frá Keflavík, en skipstjóri
á Jóni Garðari var Sigurður Brynj-
ólfsson.
(Mbl. 23. jan. 1964: „Þriðja síld-
veiðiskipið sekkur — mannbjörg“.
Árbók SVFÍ 1966, bls. 77-83).
Framhald í næsta blaði
íjölumaður vá-
tryggingafélags nokkurs fór í
ýmis fyrirtæki og seldi þjófnað-
artryggingar. Hann hitti for-
stjóra eins fyrirtækis að máli:
— Viljið þér þjóftryggja allt
innbú skrifstofunnar?
Forstjórinn: — Allt nema
klukkuna. Pað fylgjast allir með
henni.
FAXI 299