Faxi - 01.12.1987, Blaðsíða 84

AUSTURLÖND FJÆR
FRAMHALD AF BLS. 309.
stað. Nú átti að hemsækja tailenskt
heimili og ég held bara, að eftir þá
heimsókn hafi flestar eiginkonum-
ar verið ánægðar með sitt hlutskipti
hér heima. Alla vega var ekki íburð-
inum fyrir að fara þótt hreinlætið
væri til fyrirmyndar og eins til
tveggja hundruð lítra leirkrúsimar í
garðinum væm fagurlega skreyttar.
Og nú vomm við komin niður að
,,Klong“ en það er nafn þeirra Thi-
lendinga á síkjunum sem em eins
og áveituskurðir um alla borgina.
Enda hefur borgin stundum verið
kölluð Feneyjar Austurlanda. Ég
held að útilokað sé að útskýra fyrir
þeim, sem ekki hafa séð, lífið við
síkin. Við ferðuðumst með svoköll-
uðum ,,Tailboats“ eða stélbátum,
sem em langir og mjóir með heila
bflvél á ási í skutnum og er öxull
með smáskrúfu á endanum í beinu
úrtaki frá vélinni. Með þessari út-
færslu næst geysilegur hraði og
, ,síkispiltamir“ em furðu flinkir að
stjóma bátunum með þessum út-
búnaði. Lífið við sfldn er heimur út
af fyrir sig. Það mætti orða það
þannig að fólkið sem býr þama búi
hálft lífið í vatninu. Bömin synda
áður en þau læra að ganga. Hús-
mæður þvo sína þvotta og sækja
vatn þaðan til matseldar. Auk þess
að vera leikvöllur æskunnar rennur
klóakið óhindrað út í síkin. Ekki
má gleyma að síkin em einnig timb-
urgeymslur því heilu flotamir af
teak-viðarbolum liggja þama við
stjóra, þar til viðskiptavinurinn
kallar. Leiðsögumaðurinn okkar,
hann Tao Wee var, ,klonk-drengur“
og fór ,,uppúr“ eins og hann sagði
þegar hann var sautján ára. Hans
síki var að vísu innar í landinu og
honum mislíkaði að vera kallaður
sveitastrákur svo hann strauk til
borgarinnar til að leita sér frægðar
og frama. Eftir því sem við kom-
umst næst ólst hann upp hjá munk-
um í einhverju musterinu, en þeir
taka í fóstur svona flækinga og aðra
einmana unglinga.
Eftir þeysireið um síkin á þesum
langbátum fluttum við okkur yfir í
stóran rís-futningapramma þar sem
einn langbátur dró hann eftir Chao
Phya-ánni. Um borð í prammanum
var rúmt og hreint. Þar biðu okkar
kræsingar, bæði í föstu og fljótandi
formi að ógleymdum ávöxtunum
sem ekki voru af verri endanum:
Papaya, ananas og að ógleymdu
durian, sem sagt er að lykti eins og
helvíti, en bragðist eins og himna-
ríki. Eftir að hafa siglt framhjá fisk-
um, sem fólk var í óða önn að gefa
brauð eins og við öndunum á Tjöm-
inni, heimsóttum við búgarð þar
sem dætur bændanna sýndu okkur
þjóðlega dansa og síðan kenndu
okkur nokkur spor þama í ljósa-
skiptunum og síðan var okkur ekið
heim á hótel. Einn yndislegur dagur
til viðbótar var að kvöldi kominn í
þessari undraveröld.
Næsti dagur blakaði við okkur í
öllu sólskininu, nú skyldi leggja
snemma í’ann. Fara átti vestur í
land og líta augum frægasta fljóta-
markað heims Damnem Saduak.
Við stöldmðum við á „saltökrum"
þar sem fólkið klæddi af sér hitann
og konumar voru engir eftirbátar
karlanna í saltburði og eins litum
við sykursuðu augum, þar sem
reyrinn er soðinn eftir fomum hefð-
um. Mér er minnisstætt að þar
komumst við fyrst í návígi við apa-
ketti og urðu sumir hræddir um
, ,höfuðleðrið“ sitt. En áfram var
haldið og síkin með sínu aðdráttar-
afli drógu okkur til sín. Síðasta
spölinn til Damnem Saduak fómm
við á þessum vinsælu langbátum
þeirra og var ekki stöðvað fyrr en
við vomm stödd í miðri hringiðu
markaðarins.
Fljótamarkaður er alveg ótrúlegt
fyrirbrigði. Þama em bókstaflega
allar landbúnaðarafurðimar til
sölu. Ég held að það séu engar ýkjur
þó ég segi að yfir 95% kaupahéðn-
anna séu konur. Það er aldeilis ótrú-
legt að sjá þessar nettu og fallegu
konur stjóma eintrjáningum sínum
í þessu kraðaki. Háir staflar af
ávöxtum þar sem maður hefur á til-
finningunni að ef ein melónan detti,
hrynji allur pýramídinn, stórir pott-
ar með sjóðandi, bragðgóðum mat,
nýslátrað kjöt, skorið á staðnum,
ásamt innyflum, grænmetishaugar
og blómahaf, allt þetta er þessum
brosandi símalandi konum svo eðli-
legt að koma í pening í þessari ið-
andi kös. Maður verður dolfallinn
að fylgjast með þessu og finnst að
maður sé pínulítið að flækjast fyrir.
En viðmót fólksins þama eins og
annars staðar í 'Ihilandi er svo
elskulegt að þú sættir þig við að vera
ókunnugur.
Nokkur okkar urðu svo hugfangin
af þessu fyrirbrigði að við fengum
okkur far með þessum elskum og
hurfum um stund inn í hringiðuna.
En engin leið er að stöðva tímann og
áfram skal haldið. Næsti ákvörðun-
arstaður var Nakhon Pathom þar
sem stórkostlegasta og um leið elsta
pagóða í allri Suðaustur-Asíu stend-
ur. Þú stendur höggdofa fyrir fram-
an þessa risastóru, yfir 400 metra
háu, bjöllulaga byggingu, sem öll er
klædd gullnum flísum. Að sjálf-
sögðu mætir þú risastóru likneski
af Búddha í andyrinu. Næst var
höfð viðkoma á Pasteur-stofnunni.
Þar era allskonar snákar og slöngur
aldar. Gleraugnaslöngur og önnur
eitur kvikindi eru ,,mjólkuð“ dag-
lega af eitri sínu, sem síðan er notað
til framleiðslu á mjög dýrmætu
blóðvatni, sem notað er gegn biti
þessara kvikinda. Rekstur stofnun-
arinnar byggist á aðgangseyri að
sýningum þar sem ungir Tailend-
ingar berjast berum höndum við
þessar ófreskjur. Ekki notaleg til-
hugsun atama.
Næsti áfangastaður er svo Rose
Garden. Þetta er fallegur skemmti-
garður með suðrænum gróðri sem
stendur á árbakka. Uti í ánni stend-
ur veitingahús og þangað er farið til
að seðja „sárasta hungrið". í þess-
um garði hefur verið varðveitt lítið
tailenskt þorp sem gaman er að
352 FAXI