Straumar - 01.12.1927, Blaðsíða 4

178
STRAUMAR
Jólin.
Erindi ílutt í guðfræðideild báskólans um jólaleytið 1926.
Eftir Magnús Jónsson dócent.
Jólin eru, og það því meir, sem norðar dregur á jarð-
arhnettinum, eitthvert indælasta tákn kristnu trúarinn-
ar eða jafnvel trúarlífsins alment. Þau jafnast varla að
kenningarinnihaldi við hinar stórhátíðamar, einkum
páskana. Það er fremur erfitt að prédika út af efni þeirra.
Holdtekjan sjálf er ekki svo ofarlega í trúarlífi okkar.
Hún er mikil í trúfræðinni en síður í trúnni. Mikil í guð-
fræðinni en minni í guðrækninni. En táknmál jólanna er
tignarlegt og aðdráttarafl þeirra ósigrandi. Það var það,
sem gaf þessari hátíð sigurinn meðal annars.
Jólahátíðin er ekki haldin fyr en á 4. öld, og hún
kemst inn með harðri baráttu. Afmælisdagar höfðu á sér
ilt orð. Heródes var að halda afmæli sitt þegar hann lét
höggva Jóhannes skírara, og afmælið var skoðað sem til-
efni svalls og ills lifnaðar. Ef til vill hefir líka heimsflótta-
stefna kristninnar stutt að þessu. Það var svo sem ekki
ástæða til þess að vera að halda hátíð til minningar um
komu sfna í þennan eymdadal.
En jólin voru ósigrandi og þau komu. Og þau urðu
því kærari sem norðar dró. Þau komu líka í góðar þarfir,
því að þau komu í stað miðsvetrar- og sólhvarfahátíð-
anna. Ö1 það, sem menn höfðu áður borið saman og druklc-
ið heiðnum goðum og illum öndum til lofs og dýrðar, gátu
þeir nú drukkið Kristi til dýrðar og vegsemdar, og sá
einn sem veit, hve lífseigir og hjartfólgnir slíkir siðir eru
fólkinu, geta skilið, hve auðveldara var að breyta heið-
inni hátíð í kristna hátíð heldur en hitt, að banna hana
og afnema.
En hvað um það. Hitt mun þó hafa laðað enn meir,
þessi blessuð ljósahátíð og bamahátíð í sjálfu skamm-
deginu og vetrarhörkunum.
Er ekki þetta einmitt insti kjarni og sterkasta af!
trúarlífsins, að það breytir öllum ytri verðmætum, og