Straumar - 01.12.1927, Qupperneq 20

194
S T R A U M A R
teknir aí' krafti þeim, sem út frá Krishnamurti streymir,
svo að margir þeirra segjast aldrei verða sömu menn aft-
ur og þrá það eitt að þjóna meistaranum, sem þeir eru
sannfærðir um, að þeir hafi komist í samband við, fyrir
milligöngu Krishnamurtis.
f janúar 1927 sendi svo dr. Annie Besant þann boð-
skap út til heimsins, að mannkynsfræðarinn væri kom-
inn. Segir hún, að fyrir heilagt líferni og einlæga ástund-
un hafi vitund Krishnamurtis smátt og smátt hafist upp,
þar til hún nú hafi runnið saman við og sameinast vit-
und meistara hans. Sjálfur lýsir Krishnamurti þessu svo:
„Eg og ástvinur minn erum eitt. Síðan hefi eg öðlast
lausnina og eilífa hamingju". Það er þetta sem hann vill
gefa heiminum með sér, en biður menn að deila ekki um,
hver hann sé.
Þessar fréttir voru tilefnið til þess, að eg fór á al-
heimsfund Stjörnufélagsins síðastliðið sumar. Eg hefi
verið formaður félagsins hér á landi nokkur undanfarin
ár og treysti mér ekki til að halda því áfram, nema því
að eins, að eg fengi sjálf tækifæri til að gera mér grein
fyrir, hvað væri að gerast, eftir því sem eg gæti.
Aðalstöð félagsins hér í Evrópu er í Ommen á Hol-
landi. Hefir félaginu verið gefin þar stór landareign og
kastali, sem Eerde heitir. Eru þar nú stór mannvirki að
sjá og hefir alt veríð unnið fyrir frjáls framlög, gjafir
og ókeypis vinnu frá félagsmönnum. Þarf líka mikils með,
því að í sumar komu þarna saman hátt á þriðja þúsund
manns. Voru þar yfir 40 þjóðir saman komnar frá öllum
álfum heims. Andi samúðar og fómfýsi var svo ríkjandi
hjá þessari sundurleitu samkomu, að slíku hefi eg aldrei
áður mætt.
Eg hafði beðið þess með eftirvæntingu, að hitta
Krishnamurti. Hafði eg fyrst hitt hann í London og París
sumarið 1921 og orðið mjög hrifinn af honum. Þó duld-
ist mér ekki þá, að hann hefði sínar takmarkanir. Hann
virtist mjög óstyrkur á taugum og þola óvenju illa að
vera innan um margt fólk. Auk þess fanst mér hann þá
skorta skilning á breyskleikum annara, af því að líf hans