Straumar - 01.12.1927, Qupperneq 32

206
S T H A l! M A R
dygðar og styrkleika, þá getum vór líka gert það. Af því leiðir,
að líf lians verður afar mikilsvert sem fyrirmynd.
Eftir því sem frjálslyndisstefnan lítur á, er Jesús fremur
leiðtogi en drottinn, opinberari þeirra möguleika, sem lífið fel-
ur í sér, fremur en meðalgangari milli Guðs og manna, scm ber
syndir vorar.
Vér hyggjum, að mikilsvert sé að kynnast lífi lians, liugs-
unarhætti hans, sögunni af baráttu lians til sigurs, því að vér
trúum því, að það sem liann gat geit, það getum vér einnig
gert.
17. fyrirlestur. Kirkjan (sjónarmið rétttrúnaðarins).
Viðhald þess sannloika, sem opinberaður er í trúnni, krefst
þess, að menn gangi i trúarsamfélag, kirkjuna.
Rómverska kirkjan og enska þjóðkirkjan halda því fram,
að kirkjan liafi verið stofnuð af Jesú Kristi sjálfum.
Hlutverk kirkjunnar er að viðlialda óhreyttum þeim sann-
leika, sem Guð hefir opinberað henni. Af því leiðir, að ekki má
vera neinn skoðanamumir meðal meðlima kirkjunnar. Ef slíkur
skoðanamunur kemur upp, verður kirkjan að reyna að snúa
villutrúarmönnunum innan síns samfélags. Vilji þeir ekki láta
sér segjast, verður að gera þá ræka úr trúarfélaginu.
Aðalfjársjóður kirkjunnar er kerfi af trúarlærdómum, sem
hún hefir tekið að erfðum frá liðnum tímum; aðalskylda henn-
ar cr að varðveita þennan fjársjóð fyrir hverskonar árásum.
18. fyrirlestur. Kirkjan (sjónarmið frjálölyndisstefn-
unnar). Frjálslyndisstefnan telur ekki kirkjuna vera stofnun,
sem hafi það hlutverk fyrst og fremst að varðveita liugsanir
liðinná kynslóða, hcldur liitt: að afla nýrra og verðmætra sann-
inda.
Kirkjari er ekki samfélag þeirra, sem hugsa hið sama, Tíeld-
ur þe.irra, sem keppa að hinu sama.
Ahugamál nútíðarkirkjunnar (the modern chureh) snerta
ekki liðinn tima, heldur nútímann. Alt það, sem mist hefir
gildi sitt fyrir nútíðarmenn, lætur hún sig litlu skifta, cn að
öllu því, sem veldur þeim erfiðleikum eða setur þá í vanda,
beinir hún athygli sinni. Kirkjan hugsar fremur um þennan
heim en annan. Ef ilt stjórnarfar hrýtur hág við hreirit og há-
leitt líferni, þá lætur kirkjan stjórnmálin til sín taka, ef þjóð-
félagslegt óréttlæti leiðir óhamingju yfir miljónir manna, tekúr
kirkjan þátt í baráttunni gegn sliku óréttlæti.
Kirkjan vill horfa fram á við, vera hugdjörf, hreinlynd og
taka skynsamlegum rökum, hjálpa öllum, háum scm lágum.
Hún sannar heilagleika sinn með hjálpfýsi sinni og elsku sína
til Guðs mcð því að þjóna mönnunum.