17. júní - 01.06.1924, Qupperneq 3

17. JÚNÍ
19
aðar, ekki einu sinni í Politiken eða
Socialdemokraten. Pessi grein V. E.
kom þó seinna í Vendsyssel-Tidende.
Af hinum litlu persónulegu kynnum
sem eg liefi haft af V. E., er eg full-
viss pess, að í honum býr mikill mað-
ur. Hann er ákveðinn í skoðunum sín-
um, víkur hvergi fyrir því sem hann
álítur rjett og satt. Hann er hreinn í
lund og segir álit sitt hispurslaust.
Pað hefur verið sagt um V. E. að
hann væri „dansklundaður“, en pann
orðróm breiddu nokkrir íslenskir stú-
dentar út er V. E. gerðist einn af stofn-
endum „Kára“ 1905. Ekkert er meiri
fjarstæða. í greinum sem eg hefi sjeð
eftir hann um ísland og Danmörku, seg-
ir hann skoðanir sínar ákveðið og með
fullri einurð. Par dregur hann enga dul
á það, að best sje sem komið er með
sambandið milli landanna. í því liggur
enginn undirlægjuháttur. Oss íslend-
ingum hættir oft við að telja menn
vera andstæðinga alls þess sem er ís-
lenskt, ef þeir bara leifa sjer að viður-
kenna kosti annara þjóða. —
Vald. Erlendsson er ungur ennþá,
aðeins 44 ára. Hann á því vonandi
margt óunnið, sem verða megi honum
til gleði og þjóð hans til nytsemdar.
Pví þótt forlögin hafi hagað því svo,
að hann lifir og starfar meðal frænd-
þjóðar, þá sýnir hann þó, að hann hefur
ekki gleymt ættlandi sínu. Hann skrifar
og talar um það, vill láta það njóta
ávaxtanna af þeirri þekking er hann
hefur aflað sjer, eins og hann líka vill
að það njóti hvers heiðurs af starfsemi
hans, í smáu sem stóru. —
V. E. er fæddur að Garði í Keldu-
hverfi og er þannig Norðurþingeyingur.
Foreldrar hans voru hinn þjóðkunni
bóndi og alþingismaður Erlendur Gott-
skálksson, sem einnig var gott alþýðu-
skáld, og seinni kona hans Þorbjörg
Guðmundsdóttir frá Grásíðu.
V. E. er giftur danskri konu frá
Vordingborg á Sjálandi og eiga þau 3
stálpuð börn, er heita: Finnur, Sigríður
og Guðrún. Dorf. Kr.
Sveinn Björnsson
hættir sendiherrastarfanum í Khöfn.
SENDIHERRAEMBÆTTIÐ olli and-
mælum úr ýmsum áttum, bæði þá
er lögin voru á döfinni og eins eftir
að þau voru samþykt. En eftir að spurð-
ist um veiting embættis þessa, fjellu að
mestu niður umræður í blöðunum um
þetta mál. Menn voru á eitt sáttir um
það, að sjaldan hefði tekist betur um
val á manni til jafn vandasams em-
bættis. Síðan hefur Sveinn Björnsson
gegnt þessum starfa og að dómi allra
þeirra sem hafa kynst honum og eitt-
hvað hafa þurft að leita hans, naumast
hægt að hugsa sjer viðfeldnari mann í
þá stöðu. Pað er því síst að furða að
hans verði saknað af íslendingum hjer
í landi, nú er hann fer alfarinn til ís-
lands. Hann hefði sjálfsagt orðið mikill
styrkur fyrir ísl. hjer í bænum, í bar-
áttu þeirra fyrir því, að koma á fót og
halda uppi föstum fjelagsskap meðal
þeirra hjer í bæ, sem þó ávalt hefur
verið ýmsum vandkvæðum bundið.
Vjer vonum þá líka að hann gleymi