17. júní - 01.06.1924, Síða 15

17. JÚNÍ
31
Dr. phil. Marius Kristensen.
ALLIR íslendingar, sem verið liafa í
l Askov, þekkja dr. Marius Kri-
stensen, og hygg eg að flestir beri
hlýjan hug til hans. Ást hans á ís-
landi og íslenskum mentum var öllum
svo auðsæ, að jrað gat ekki hjá f>ví far-
ið, að Íslendingum f>ætti vænt um liann,
f>ó stundum hafi borið á milli.
Oft hefur starf hans ekki verið virt
að makleikum, og e. t. v. hefur hann
líka verið of fróður og samviskusamur
vísindamaður, til f>ess að geta orðið
ræðumaður og kennari aljrýðu í peim
stíl, er lýðskólarnir nota. En eitt er
víst, að dr. Marius Kristensen hefur
jafnan átt trúa og skilningsgóða læri-
sveina, sem fylgdu ræðum hans með
athygli, skildu hann og lærðu af honum.
Dað er heiður fyrir íslendinga, sem
verið hafa lærlingar í Askov, að á með-
al þeirra hafa verið tiltölulega margir,
sem skildu vísindamann Iýðskólanna (e.
t. v. f>ann einasta) og færðu sjer í nyt
kenslu hans.
í ársriti Askov lærlinga (Askov Lær-
linge) 1918, kemur dr. Marius Kristen-
sen fram sem pýðandi íslenskra ljóða.
Dað er hreint ekki lítið að vöxtum, sem
nú er búið að f>ýða af ísl. kveðskap á
dönsku, og gæti pað verið oss umhugs-
unarefni, að við höfum ekki gefið ljóð-
list Dana að sínu leyti eins mikin gaum,
f>ó að par sje eðlilega af meiru að taka
og úr fleiru að velja.
Við kunnum peim pakkir fyrir, sem
hafa gert tilraun til að gera ljóðlist ís-
lendinga almennings eign einnig hjer í
landi, pó að við hins vegar þykjumst
hafa leyfi til að sega, sem satt er, um
sumt af því, að betur hefði verið látið
ógert.
Af þessum þremur kvæðum, sem dr.
Marius Kristensen hefur þýtt, er auð-
sjeð að hann fer ekki af stað með neitt,
semhann ræður ekki vel við, en þess
var honum líka von. Kvæðin eru eink-
ar vel þýdd — hvert öðru betur, máó hætt
segja.
„ísland“ eftir J. Thor. hefur ekki tapað
„formelt'* við þýðinguna, en það er auð-
vitað erfitt, að láta ættjarðarkvæði halda
sama hljóm á erlenda tungu, og það
hafði á frummálinu. Enn betur hafa
„Kirkjugarðsvísur" Grims Thomsens
tekist, en þó lang best með „í hafísn-
um“, eftir Hannes Hafstein. En það er
síst að furða, því það kvæði hefur snert
hjarta dr. Marius Kristensens sjálfs.
Dað eru eins mikið strengir hans eigin
sálar eins og skáldsins, sem kveða við
í síðasta versinu, er eg læt fylgja lijer
i þýðingu M. Kr.: