Morgunn - 01.06.1985, Blaðsíða 61

um framhald lífsins og annan veruleika sem staðreynd að
hann fullyrti opinberlega 1) Að tilvera andlegrar veraldar
eða andaheims, væri veruleiki, 2) að framhaldslíf væri eftir
líkamsdauðann og 3) að samband sé mögulegt við þá, sem
af jörðu eru farnir.
Vegna tímans er aðeins hægt að nefna hér tvö lítil dæmi
úr þessari bók til að gefa innsýn í eðli sagnanna:
Maður að nafni Basil Wiberforce ritar: ,,Ég trúi því að
engin sál sé einmana látin fljúga hið mikla flug til para-
dísar. ;Ég trúi því, að söngur Guðs skínandi hei’skara, „Dýrð
sé Guði í upphæðum“, hljómi á landamærum hins nýja
heims sálunni, sem leyst hefir verið úr jarðneska líkam-
anum. Mér var einu sinni sagt frá deyjandi, iitlu barni, sem
hræddist að fara einmana burt, en rétt fyrir viðskiinaðinn
fylltist sál barsins helgu trúnaðartrausti, því opnaðist
ójarðnesk sýn, það sá, að það átti ekki að vera einmana,
og litla barnið hrópaði: „Nú óttast ég ekki lengur, þeir eru
allir hjá mér“.... Ég trúi því að dánarherbergið sé fullt
af heilögum englum. — Þannig er frásögn Basil Wiberforce.
Þá er frásögn höfð eftir manni er nefnist dr. Hyslop, sem
kvað enga ástæðu til að draga í efa áreiðanleik vinar síns,
sem hann hafði söguna eftir: „Síðdegis 14. maí 1906 heim-
sótti ég konu, sem misst hafði son sinn, níu ára fyrir tveim
vikum. Hann hafði verið skorin upp við botnlangabólgu
fyrir 2—3 árum og fengið iífhimnubólgu eftir skurðinn.
Honum batnaði og virtist alveg hraustur um skeið. Þá
veiktist hann aftur, var fluttur á sjúkrahús og skorinn upp
á nýjan leik. Hann var andlega alheill, þekkti foreldra sína,
lækninn og hjúkrunarkonuna eftir svæfinguna og skurð-
inn. Hann kvaðst vita að hann ætti að deyja og bað móð-
ur sína að halda í hendur sínar, uns öllu væri lokið. Bráð-
lega leit hann upp og sagði: „Mamma, elsku mamma, sérðu
ekki hana litlu systir þarna?“ „Nei, hvar er hún?“ „Beint
þarna, hún horfir á mig“. Til að hugga hann, kvaðst móð-
irin lika sjá litlu systur. Fáum mínútum síðar Ijómaði andlit
hans og hann sagði brosandi: Nei, þarna kemur frú É. —
Morgunn
59