Morgunn - 01.06.1985, Qupperneq 20

datt niður af skápnum fyrir nokkrum dögum og glerið á
rammanum brotnaði. 'Ég lét hana þá niður í kommóðu-
skúffuna og hef bara ekkert munað eftir henni síðan.
Ég hef valið hér að vísu tilbúna, en þó mjög algenga og
hversdagslega mynd af því, sem þráfaldlega kemur fram á
fundum með sæmilega góðum miðlum. Og í einstökum til-
fellum hafa komið fram miklu fleiri og veigameiri atriði
til sönnunar kenningum spíritista um framhaldslífið. Það
er ekki nema sjálfsagt og eðlilegt, að menn fari varlega í
það að láta sannfærast af einu dæmi, hvort heldur í eigin
reynslu eða stutt af vottfestum frásögnum annarra, jafn-
vel þótt hið sterkasta sannanagildi hafi. En þegar slík dæmi
skipta þúsundum og þegar samskonar reynsla einstakling-
anna endurtekst ár eftir ár og um aldaraðir, þá fer að verða
erfitt að neita svo mörgum staðreyndum. Og ég hygg satt
að segja, að sannanirnar fyrir framhaldi lífs og sambandi
við látna vini séu þegar orðnar svo margar og sterkar, að
fyllri sannana krefjumst við yfirleitt ekki á öðrum svið-
um fyrir sanngildi hlutanna.
Gagnrýni andstœðinga spíritismans.
Nú er það hvorki rétt né sanngjarnt, þegar rætt er um
skýringar spíritista á dulrænum fyrirbærum að geta ekki
einnig að nokkru um þær skýringar, sem andstæðingar
spíritismans hafa borið fram.
Til eru þeir, sem fuliyrða, að öll þessi fyrirbæri séu tóm
vitleysa, hjátrú og blekking og hafi aldrei átt sér stað í
raun og veru. Þessar raddir eru þó sífellt að verða færri,
enda er slíkt að berja höfðinu við steininn og það er eng-
um hollt til lengdar. Aðrir eru þeir, sem að vísu neita þvi
ekki, að fyrirbærin gerist, en fullyrða, að þar sé ekki að
ræða um samband við framliðna, heldur syndsamleg mök
við illa anda, útsendara sjálfs foringja illu andanna til þess
að leiða sálirnar í eilifa glötun. Ég vona, að mér fyrirgefist,
þó að ég leiði hjá mér að ræða við slíka menn, enda mundi
það enga þýðingu hafa, né heldur við hina, sem telja rann-
18
morgunn