Morgunn - 01.06.1997, Qupperneq 5

Guðjón Baldvinssun:
Ritstjórarabb
Agætu lesendur.
Öll vitum við og þekkjum úr nánasta umhverfi
okkar og víðar, þetta síendurtekna kraftaverk, að líf
fæðist inn í heim okkar og dvelur þar ákveðinn tíma.
Annað líf yfirgefur hann að loknum sínum tíma. Þó
að við séum þarna að ræða um 70, 80, jafnvel 90 ár,
svo ég tali nú ekki um 100 og þar yfir, þá er þetta, til
þess að gera, skammur tími, jafnvel á jarðneskan
mælikvarða og auðvitað varla mælanlegur á tíma-
skala eilífðarinnar. Þegar að er gáð þá eru nefnilega
þessi, segjum 80 ár, býsna lljót að líða og mig grunar
að það sé ekki óalgengt að margir fari að íhuga það,
þegar af fer að halla á æviskeiðinu, hvort því hafi nú
verið lifað eins og viðkomandi hefði talið á sem best-
an máta. Og það getur nú stundum verið of seint í
rassinn gripið þegar nálgast fer útskriftardaginn.
Undirritaður á minningu urn dvöl hátt upp í snævi
þöktum fjöllum, þar sem vindar blésu og mjöllin feykt-
ist. Þar sat hann tíðum yfir þykkum bókum og skrift-
um með kertaljósið eitt til lýsingar. Og enn þann dag í
dag eru þessar aðstæður og umhverfi nokkuð ríkt í
huga hans og hefur viss áhrif á lífsskoðanimar.
Birta sólar og mjallar, ísi þakinna vatna í hvítblá-
MORGUNN 3