Morgunn - 01.06.1997, Blaðsíða 59

Tíminn og ábyrgð þekkingarinnar
mætti þess og vilja. Við erum hér og nú. Við vitum
svo og svo mikið núna. Með okkur starfa aðilar og
kraftur, sem vita meira og sjá miklu víðar og lengra
en við. Þeir geta og munu vonandi, auka skilning
okkar og þekkingu eftir því sem þeir telja okkur fær
um að taka við og fara með. Við getum ákveðið að
rækta okkar garð og gefa öðrum þau fræ, sem við
eigum aflögu, svo þeir geti líka ræktað sinn garð. Við
getum reynt að miðla og styðja með þeim stuðningi
og fræðslu, sem okkur vonandi hlotnast. Einnig reynt
að hugsa og framkvæma í anda þess, sem við erum
að fræðast um og miðla til umhverfisins. Þannig, eins
og Silfur-Birkir segir, öflum við með því að miðla.
Þannig getum við aukið birtuna, stækkað yfirráða-
svæði „góðu karlanna," ef svo mætti segja, og úlbúið
pláss fyrir þá, sem vakna til vitundar og fara að þrá
Ijós, fræðslu og betra líf, sem um leið gerir þeim líka
kleift að hjálpa með fræðslu og miðlun. Það er lög-
mál að gott leiðir af góðu, þekking eyðir óvissu.
Reynum að vera verkamenn í víngarði þess lögmáls.
Þegar óvissan og þreytan segir til sín, leilum þá til
okkar æðri bræðra og systra, hjálpenda og vina, sem
lengra eru komin og fúslega munu styrkja okkur,
fræða og leiðbeina.
Á þessari stundu sér minn hugur a.m.k., ekki aðra
betri leið eða möguleika til þess að auka birtu og lífs-
gleði í þeim heimi og því tímaskeiði þess tækifæris,
senr okkar kynslóð og samferðafólki hefur verið veitt
til þess að grípa og vinna úr til aukins þroska, visku
og lífsgleði.
Vonandi mun starf okkar og hugsjón bera nokkurn
ávöxt. □
MORGUNN 57