Morgunn - 01.06.1997, Síða 69

Dulrænar frásagnir...
Hanna Ragnarsdóttir:
Ferðalag innanhúss
Eftirfarandi frásögn lýsir reynslu minni þegar ég
var á unglingsaldri.
Eg hef oft síðan lent í nokkuð svipaðri reynslu,
sem ég tel að megi nefna sálfarir, en þessi reynsla mín
er mér sérstaklega minn-
isstæð þar sem hún var
fyrsta slíka reynslan.
Ég hef verið um 17 ára
þegar atburður þessi
henti mig. Þetta var að
vetrarlagi og ég bjó enn
hjá foreldrum mínum.
Við vorum þrjú í stóru
húsi, þar sem systkini mín
voru annars staðar. Ég
sofnaði síðast af öllum.
Þá var það sem ég
fann allt í einu fyrir miklum óþægindum og fannst
eins og vitund mín væri dregin frá líkama mínum og
að ég horfi á hann í svefni. Fór ég svo að svífa um
húsið, milli herbergja og fann fyrir mikilli einsemd.
Fannst mér að allt væri hljóðlaust. Ég reyndi að ná
sambandi við foreldra mína, en fannst enginn heyra í
mér. Ég reyndi að gefa frá mér hljóð, en fannst að þau
væru kæfð og enginn heyrði neitt. Þvældist ég svona
allnokkuð um húsið og komst ekki til baka um stund.
Mér fannst allt vera í myrkri og leið mjög illa. Loks
komst ég aftur í líkama minn, en upplifði rniklar lík-
amlegar og andlegar kvalir við það.
morgunn 67