Morgunn - 01.06.1997, Síða 70

Dulrænar frásagnir...
Vaknaði ég svo upp, dauðhrædd og þorði ekki að
fara aftur að sofa.Eitthvað þessu líkt endurtók sig um
tíma þennan vetur, en ekki eins magnað. Lærði ég
smám saman að hætta að óttast þessa upplifun, bað
bænir á kvöldin og reyndi að slaka algerlega á. En
þessi fyrsta reynsla mín af slíku næturdakki verður
mér ávallt mjög minnisstæð.
Sigrún B. fakobsdóttir:
Óvænt og ósjálfráð rithönd
Eftirfarandi er dulræn reynslusaga mín: Þegar ég
var í 12 ára bekk í Landakotsskóla var rík áhersla
lögð á læsilega og áferðarfallega rithönd. Þar sem ég
hafði hvorugt var mér skipað fyrir að skrifa eina stíla-
bókarsíðu á dag, gagngert til að þjálfa stafagerðina.
Mátti efnið vera hvað sem var.
Þennan tiltekna dag sat ég og skrifaði þennan stíl
og hafði valið mér „Sögur úr Biblíunni“ eða „Perlur“
eins og sá bókaílokkur hét. Sagan fjallaði um blind-
an mann er
fékk aftur sjón
sína eftir
blessun Krists.
Þegar ég kom
að því að
blindi maður-
inn hafði heyrt
í Kristi og kall-
aði til að láta
vita af sér,
68 MORGUNN