Morgunn - 01.06.1997, Blaðsíða 79

Hugheimar
hugheimum eru engin sérstök starfssvið, nema þau,
er hver og einn býr sér til sjálfur með hugsunum sín-
um, nema því aðeins, að við segðum, að allur hinn
dýrðlegi verusægur, sem líður stöðugt fram fyrir
hvern þann er dvelur í hugheimum, séu í raun og
veru hlutir, er setji snið sitt á allt útlit hinna ýmsu
svæða hugheima, svo það lætur ef til vill sýnu nær
sanni að segja, að þar séu alls konar starfssvið og að
þar geti menn litið hvers konar fegurð á hauðri, í lofti
og legi í margfalt ríkari mæli en unnt er að sjá hér á
jarðríki, og menn geta yfirleitt gert sér í hugarlund.
En menn sjá það eitt af dýrð hugheima, sem þeirra
eigin skynjanagáfa gerir þeim fært að sjá og hún fer
eftir því, hve miklum þroska þeir hafa tekið á jarðríki
og í geðheimum.
Öldurnar miklu
Við skulum gera ráð fyrir, að komumaður vildi at-
huga hugheima nokkuð nánar og reyna að sjá hvern-
ig þeir litu út í raun og veru, þegar hvorki hugsanir
hans sjálfs né samræður íbúa hugheima yrðu til þess
að trufla hann eða glepja fyrir honum. Þetta væri
honum og vinnandi vegur, ef hann fengi gert um sig
geysimikið hvolf, sem engin utanað komandi áhrif
gætu borist gegnum. En hann yrði auðvitað að halda
huganum í stilli og athuga umhverfi sitt, innanvert
við hvolf þetta.
Ef hann gerði tilraun þessa með nægilegri vand-
virkni, mundi hann komast að raun um, að jafnvel
þótt ljóshvolfið umhverfis hann sé ekki hreyfingar-
laust, sökum þess, að hver efnisögn þess er sífellt í af-
morgunn 77