Morgunn - 01.06.1997, Qupperneq 86

Hugheimar
efnið allt önnur. Þegar hugsanastraumurinn lenti í
því, mótaði hann úr því sérstakt gervi. Var það í
mannsmynd, einlitt en með margvíslegum blæbrigð-
um. Gervi þetta þaut eins og kólfi væri skotið, þaut
af stað og staðnæmdist ekki fyrr en það kom til vin-
ar mannsins, sem hinni góðu ósk hafði verið stefnt
til. Hann var í fjarlægu landi og var yfir haf að fara.
Og þegar það var komið til hans, dró það frumgervis-
efni geðheima utan um sig og varð þannig að venju-
legri gerviveru, sem beið þess, eins og lýst hefur ver-
ið í Æðri heimum, að því gæfist kostur á að hafa
hjálpandi áhrif á manninn. En þegar gervið íklæðist
frumgervisefni geðheima, missir það mesta ljóma
sinn, eða þetta ljósmagn, er stafar af því, á meðan
það er í hugheimum. Þó hafði það þennan rósrauða
lit eftir sem áður, sem eins og glóði gegnum efnishýð-
ið, sem það hafði tekið á sig í geðheimum. Hugsunin
eða hugsanamagnið var fyrst íklætt efnistegundum
síns eigin tilverustigs og í þeim efnishjúp mátti það
heita sál þess gervis, er það hafði tekið á sig í geð-
heimum. Það laut því nákvæmlega sama lögmáli og
andi mannsins, er íklæðist hverjum efnishjúp á eftir
öðrum, á hinum ýmsu tilverustigum og svæðum.
Tilraunirnar leiddu síðar í ljós, að litur hugsana-
gervisins fer alveg eftir því, hvers eðlis hugsunin hef-
ur verið. Hugsanagervið, sem var mótað af ástúðar-
hugsunum, var eins og áður er sagt, rósrautt að lit.
Aftur á móti varð annað hugsanagervi, sem var sent
sjúkum vini og alið af einlægri ósk um bráðan og
góðan bata, yndisleg, silfurhvít vera. En með hinum
fegursta gullslit varð það hugsanagervi, sem var alið
af sterkri löngun til þess að hugga þann mann og
84 MORGUNN