Morgunn - 01.06.1997, Qupperneq 87

Hugheimar
uppörva, er hafði látið alveg hugfallast og sökkt sér
niður í sorg og hugarvíl.
Allar þessar tilraunir okkar sýndu ekki aðeins að
hugsunin mótaði hugsanagervi, er hafði sérstakan lit,
og kom jafnframt af stað ölduhreyfingu, heldur og að
hún hefur í sér fólginn ákveðinn kraft, er beinist að
þeim manni, sem henni er stefnt til. Þó var ein til-
raun, er sýndi undantekningu frá þessari reglu. Einn
af tilraunamönnunum, sem var staddur á hinum
lægri svæðum hugheima, sendi frá sér sterka og ást-
úðlega hollustuhugsun til eins af meisturunum, sem
er hinn andlegi fræðari hans. En þá tóku hinir til-
raunamennirnir, sem voru uppi á hinum hærri svæð-
um, eftir því, að árangurinnn af hugsuninni sýndist
verða öfugur við það, sem orðið hafði af þeim til-
raunum, er þeir höfðu gert áður.
Þess ber að gæta, að sérhver lærisveinn hinna
miklu andlegu mikilmenna er alltaf í sérstöku sam-
bandi við meistara sinn, þannig, að á milli þeirra er
sífelldur hugsana- og áhrifastraumur. í hugheimum
getur að líta þennan hugsanastraum eða vitundar-
samband, sem skæran ljósgeisla eða öllu heldur sem
mislitt ljósband, gult, blátt og fjólublátt. Það hefði
því, ef til vill, mátt gera ráð fyrir því, að kærleiks-
hugsun lærisveinsins, hefði orsakað sérstakan áhrifa-
straum, er hefði lagt til meistarans eftir þessu vitund-
arsambandi. En árangurinn varð sá, að ljósband
þetta varð allt í einu miklu skærara og alveg nýr
áhrifastraumur lagði eftir því, frá meistaranum til
lærisveinsins. Það er því auðsætt, að þegar læri-
sveinninn beinir huga sínum til meistans, þá verður
það til þess að hann kemst í ennþá nánara samband
morgunn 85