Morgunn - 01.06.1997, Qupperneq 90

Hugheimar
bendir höfundur á nokkur dæmi, er sýna áhrif geð-
hrifa á lit hugsanagervisins.
I greininni segir meðal annars:
„Ef geð- eða huglíkami manna verður gagntekinn
af guðræknistilfinningu, fær blik þeirra eða ára á sig
bláan lit. Verður liturinn þeim mun blárri og fegurri,
sem tilfinningar þeirra eru göfugri og hafa minna í
sér fólgið af eigingirni. í kirkjum getur oft að líta slík
hugsanagervi, er stíga upp frá söfnuðinum. Þau eru
samt flest mjög ógreinileg og einna líkust skýjabólstr-
um. Slík hugsanagervi eru helst til oft blönduð eigin-
gjörnum tilfinningum, er varpa á þau móleitum
flekkjum hér og hvar. Þessir móleitu ílekkir gera þau
miklu dökkleitari, því að þau missa þá hinn heiðbláa
og lýsandi blæ sinn. Hinsvegar er fögur sjón að sjá
hugsanir hins óeigingjarna og guðrækna manns. Lit-
ur þeirra er hreinn og bjartur, eins og heiðblámi vor-
loftsins. í slíkum heiðbláum hugsanaskýjum sjást oft
gullnar stjörnur mjög skærar, sem þjóta upp á við
eins og gneistaflug.
Reiðin veldur rauðum hugsanagervum. En litblær
þeirra getur verið ærið mismunandi, allt frá dökk-
rauðum múrsteinslit og að skínandi skarlatsrauðum
blæ. Grimmúðleg reiði leiðir af sér dökkbrún ský
með dökkrauðum dílum, en „hin réttláta reiði“ veld-
ur björtum, skarlatsrauðum skýjum. Þau mega heita
fremur fögur, svona til að sjá, en þau vekja samt hjá
mönnum óþægilegar tilfinningar eða geig.
Astartilfinningar valda rósrauðum skýjum. En ef
ástin er dýrsleg eða ástríðukennd, verða þau dökk-
rauð. En sé ástin aðeins eigingjörn, verða hugsana-
gervin rósrauð með móleitum flekkjum hér og hvar,
88 MORGUNN