Útvarpstíðindi - 12.12.1941, Blaðsíða 15

krefst sálar mannsins að launum. Og
leikurinn er barátta milli holdsins og
andans, milli glórulausasta myrkurs og
guðdómlegustu birtu, það eru hin stríð-
andi öfl mannssálarinnar, dualisminn.
i
En umgjörð leiksins er svo íburðarmik-
il og margbrotin, og ívaf leikritsins á
sviði er svo háð ljósbrigðum og litum,
að það kostar óhemju vinnu að bæta
slíkt upp, þegar útvarpa skal, og verð-
ur aldrei gert til fullnustu. Ég vil til
dæmis nefna kirkjuna og ljósabrigðin
á helgimyndunum. Myndirnar eru í
fögru ljósi og litskrúði, en þegar Ógaut-
an (fjandinn) kemur í kirkjuna, missa
myndirnar lit og lífrænan svip, þá eru
sumir stærstu viðburðir leiksins eftir-
minnilegastir á sviði, svo sem þegar
kirkjan sekkur í leikslok. Leikritið er
í senn lýsing á andlegu lífi þjóðar-
innar á miðöldum og ádeila á kirkju-
vald þeirra tíma.
Söngvar margir og hljómlist er í leik-
ritinu. Tel ég, að þeir liðir geti tekizt
vel. Söngvarnir eru eftir Sigv. Kalda-
lóns, og mun Páll ísólfsson stjórna
söngnum.
Emil Thoroddsen hefur samið for-
spil, en Þórarinn Guðmundsson og út-
varpshljómsveitin aðstoða. Einsöngv-
arar verða frú Guðrún Ágústsdóttir og
Arnór* Halldórsson. — Við verðum að
stytta leikritið töluvert, t. d. fellur 2.
þáttur niður, sökum þess, að hann er
algjörlega fyrir leiksvið. Þá munum við
hafa 10 mínútna hlé milli 3. og 4. þátt-
ar. Þetta er nýbreytni í útvarpinu. —
Verður lagasyrpa úr leiknum leikin
í hléinu. Gert er ráð fyrir, að erindi
um skáldið verði flutt í útvarpið kvöld-
ið áður.
Eftir þessar upplýsingar hjá leik-
Guðrún IndriSadóttir leik.\ona.
stjóranum heimsótti ég frú Guðrúnu
Indriðadóttur.
MERKUR LEIKLISTARVIÐBURÐUR
Frú Guðrún Indriðadóttir er gift Páli
ritstjóra Steingrímssyni og býr á rólegu
fallegu heimili á kyrrlátum stað við
Tjarnargötu. Hún hefur dregið sig í hlé
frá leiklistinni á síðari árum og vill ekki
gera mikið úr því, að hún kemur nú
fram í hlutverki Unu í ,,Dansinum“.
en er fús til að ræða um leikritið og
rifja upp minningar frá liðnum árum.
— Fylgdust þér með samningu þessa
leikrits föður yðar ?
— Mér var venjulega kunnugt um
það, sem hann hafði með höndum,
svarar frúin, — þegar pabbi skrifaði,
þá spurðum við börnin hans, um per-
sónur og hlutverk, og þegar við fengum
vitneskju um einhverja persónu, sem
okkur lék hugur á, vildum við fá að
fylgjast með sköpun hennar gegnum
leikritið. Eg sagði einu sinni við pabba,
ÚTV ARPST ÍÐINDI
127