Útvarpstíðindi - 12.12.1941, Blaðsíða 16

að mig langaði til þess, að hann skap-
aði dramatískt konuhlutverk, og mér
lék brátt hugur á Hlaðgerði, þegar eg
sá, hvernig hún var úr garði gerð, og
ég vil ekki neita því, að hún hafi á ein-
hvern hátt mótast fyrir mín orð, að
minnsta kosti leyfði hann mér að ráða
nafninu, og ég held, að hann hafi ætlað
mér þetta hlutverk. Séra Kjartan í
Hruna spurði pabba seinna að því,
hvort hann hefði vitað um Hlaðgerðar-
traðir í Hruna og sótt nafnið þangað.
Svo var ekki. Eg hafði ekki hugmynd
um þetta örnefni þá og valdi nafnið,
af því að mér þótti það mikilfenglegt
og fagurt.
— Skrifaði faðir yðar þetta og önnur
verk sín hratt eða á skömmum tíma ?
— Hann mun venjulega hafa skrif-
að leikritin nokkuð hratt með köflum
og miklu lengri en þau birtust. Hann
skrifaði leikrit sín tvisvar, þrisvar sinn-
um og stytti jafnan í hvert sinn. Svo
mun hafa verið með ..Dansinn í
Hruna“, hann var skrifaður um 1920
og gefinn út 1921.
— Teljið þér, að stærstu kvenhlut-
verk föður yðar séu í þessu leikriti ?
-— Það er erfitt að segja. Eg vil að
minnsta kosti jafnframt nefna persón-
ur í öðrum leikritum hans, svo sem :
Sigríður í Skipið sekkur, Mjöll og Ás-
laugu í Nýársnóttinni, og Helgu í
Sverði og bagli.
Nú beinist samtalið að fyrri árum,
þegar leiklistin var á bernskuskeiði í
höfuðstaðnum, og ég spyr um fyrstu
hlutverk hennar á leiksviði, um leik-
listarnám hennar og utanfarir. En Guð-
rún Indriðadóttir var fyrsti íslenzki leik-
arinn, sem fór vestur um haf, eftir ósk
Vestur-íslendinga, og lék þar Höllu í
Fjalla-Eyvindi árið 1912.
Soffía Guðlaugsdóttir, leil^liona.
— Eg lék fyrst í Goodtemplarahús-
inu í leikritum, sem stúkurnar sýndu.
Einar H. Kvaran sá mig leika þar,
en hann var þá leiðbeinandi í hinu ný-
stofnaða Leikfélagi Reykjavíkur, og
bað hann mig að taka hlutverk hjá fé-
laginu. Lék ég þar fyrst í leiknum
,,Esmeralda“. Skömmu síðar fór ég til
Ameríku og dvaldi 4 ár í Winnipeg.
Þar lék ég í nokkrum leikritum. En ár-
in 1906—1907 dvaldi ég við nám í
konunglega leiklistarskólanum í Kaup-
mannahöfn. Frú Stefanía Guðmunds-
dóttir var þar veturinn áður. Frá þeim
tíma vil ég einkum nefna Jerndorf
kennara minn, af honum lærði ég mik-
ið. Hann var konunglegur leikari og
talaði einna fallegast mál, að flestra
dómi. Eg hafði einnig aðgang að leik-
húsum borgarinnar og kynntist mörg-
um fremstu leikurum Dana. En ég
komst að þeirri niðurstöðu, að leikari
þarf helzt að læra listina á sínu eigin
móðurmáli, það er næst eðli manns.
Þegar heim kom, lék ég ýmis hlut-
verk, og á jólunum 1911 lék ég Höllu
í fyrsta sinn.
128
ÚTVARPSTÍÐINDl