Útvarpstíðindi - 03.02.1947, Blaðsíða 8

ÚTVARPSTÍÐINDI
32
Páll kveður
[Frh. af hls. 28].
Öll eru þessi lög lærð eftir eyra ein-
göngu, og öll minnisfest áður en þér
efnduð til keppni þessarar, flest
íöngu áður.
Frú Helgu hefur skilizt, að niður-
stöður keppninnar mundu ekki mið-
ast við lagafjöldann einan, heldur
annað jafnframt. Það liggur í aug-
um uppi, að öldruð kona og annrík,
sem hvorki á né spilar á hljóðfæri,
getur ekki keppt um lagafjölda við
spilandi fólk og tónfrótt, sem hefur
fengið 2—3 missera svigrúm til að
kapplæra ný lög. I þessu sambandi
vil ég geta þess, að kunnugt er mér
um konu eina í þessari byggð alls
cmenntaða um alla tóntækni, sem
eftir keppni-tilkynninguna fór af
miklum áhuga að skrifa upp lög þau,
er hún kann; var komin hátt á
fimmta hundrað (fyrir utan það, að
hún kunni í lögum þessum milliradd-
ir, svo hundruðum skipti), þegar
hún frétti, að einn organisti héraðs-
ins væri að príla sig upp eftir 2.
„ÞÝTUR 1 SKÓGUM“.
(Andanle cantabile úr Finnlandia).
(Jean Sibelius).
Þýtur í skógum höfugt harmalag.
Himnanna faðir, gef oss nýjan dag.
Lögð er í hlekki Finnlands frækna þjóð.
Flýtur á vötnunum tár og hlóð.
Lögð er í hlekki Finnlands frækna þjóð.
Flýtur á vötnunum tár og blóð.
Þýtur í skógum þúsund raddað lag.
Þjóðin er risin upp við nýjan dag.
Lofsöngur hljómar hátt við morgunský.
Heilaga jörð, þú ert fædd á ný.
Lofsöngur hljómar hátt við morgunský.
Heilaga jörð, þú ert fædd á ný.
Frumort: Axel fíufimundsson.
þúsundinu, og hætti þá. Sjálfsagt er
það miður farið, að fólk eins og þessi
kona gefi sig frá keppninni. Hið stat-
istiska gildi þessarar keppni-rann-
sóknar minnkar, þegar keppendum
fækkar. En auk þess virðist svo, að
dæmalaus teksta- og lagakunnátta,
söngnæmi og sönggleði þessarar
söngfræðilega ómenntuðu alþýðu,
beggja megin síðustu aldamóta, sé
aðal-,,ævintýrið“, sem segja þurfi.
Með þann skilning í huga hefur frú
Helga ekki viljað „safnast til“ þeirra
er „hættu“.
Sennilega leiðir kunnáttukeppni
þessi margt skemmtilegt og gagnlegt
í ljós. Með virðingu.
FriSrik A. Friðriksson“.
Þannig hljóða bréfkaflarnir.
Þetta er allt rétt og satt, og bregð-
ur góðu ljósi yfir erfiða aðstöðu
fólks á Islandi allt til þessa, til að
læra og nema það, sem því var má-
ske hjartfólgnast. En hins vegar get-
ur maður dáðst að því, að frú Helga
og aðrir, sem líkt er ástatt um, skili
listum með mörg hundruð lögum.
Miklar þakkir tjái ég henni, svo og
öðrum, sem líkt hefur verið ástatt
um, fyrir að hafa tekið þátt í sam-
keppninni. Utkoman sýnir einmitt
bezt „dæmalausa texta- og lagakunn-
áttu, söngnæmi og sönggleði þessar-
ar söngfræðilega ómenntuðu alþýðu,
beggja megin síðustu aldamóta“, eins
og prófasturinn kemst að orði. Og
þetta er ævintýri. Þetta kunnum við
öll að meta að verðleikum, og einmitt
þess vegna hef ég tekið mér bessa-
leyfi og lesið þetta ágæta bréf séra
Friðriks, sem ég þakka honum hér
með. —
Frli. á hls. 38.