Útvarpstíðindi - 03.02.1947, Blaðsíða 10

34
ÚTVARPSTÍÐINDI
Þjónninn kom með teið, Greg
drakk það í flýti, kveikti sér í sígar-
ettu og mælti svo: „Þú ert alveg
viss um, að þú viljir búa ein í hús-
inu. Ég á við--------, ja, mér fellur
þetta allt saman svo illa, og ef það
væri eitthvað, sem ég gæti gert fyr-
ir þig“.
Það var að vísu eitt, en það væri
svo bjánalegt að nefna það. — Hún
hristi höfuðið. Hún vildi ekki að
hann hefði snefil af samvizkubiti.
Það hafði verið dásamlegt að hafa
hann hjá sér öll þessi ár.
„Nei, nei“, sagði hún, ég mun kom-
ast yfir það“.
En hann virtist langt frá því að
vera ánægður.
„Það er nokkuð annað, sem ég vildi
hafa minnzt á“, sagði hann. „Ég hef
ekki minnzt á það áður, af því að ég
veit, hversu það er þér viðkvæmt
mál“. Hann þagðnaði um stund, en
bar svo ótt á, og forðaðist að líta í
augu henni. „Það eru peningamálin.
Ég hef gert allar ráðstafanir í bank-
anum“.
Hún blóðroðnaði í andlitinu. Þó
ekki af neinu særðu stolti. Það var
nú munaður, sem hver og einn mundi
ekki slá hendinni á móti, sem ætti
engan bakhjarl. En--------
„Nei, Greg, þú hefðir ekki þurft
að gera það“, sagði hún.
Hann vísaði þessu á bug, næstum
reiðilega.
„Hvers vegna ekki? Mig langaði
að gera þetta fyrir þig. Og .Sandra"
— það var nafn stúlkunnar — „hún
er því samþykk. Við töluðum um
þetta í gærkvöldi“.
Sandra . .. Við ... En hvað hann
gat talað um þetta mál rólega. En þó
höfðu þau þekkzt aðeins í tvo mán-
uði.
Hún vissi auðvitað alltaf, að eitt-
hvað hafði hent hann, enda þótt
hann hefði aldrei nefnt neitt á nafn.
Einhver innri meðvitund hafði var-
að hana við því, að hún væri að
missa hann.
Stúlka. Ung, blómleg og yndisleg.
Tilhugsunin um hana fyllti Helen
ótta. Hann hafði sagt upp stöðu sinni
heima, fengið aðra betri í London
og flutt þangað. Mánuðum saman
hafði hún ekki séð hann, og hún
hafði heldur ekki séð stúlkuna.
Sandra ... Hún vann eitt eða ann-
að við auglýsingar og var mjög skyn-
söm, sagði hann. En það hafði eng-
in áhrif á Helen. Þegar þú hefur
elskað einhvern af öllu hjarta bætir
það ekki úr skák, að sú yngri, sem
er að taka hann af þér, sé skynsöm.
Var hún í raun og veru falleg?
Myndi hún reyna að gera hann ham-
ingjusaman, eins og þú hafðir gert?
Sandra ... Nafnið hljómaði dá-
lítið beggja blands. Þú þarf ekki að
ímynda þér, að nokkur, sem nefnd
væri því nafni, líktist í augum He-
lenar stúlkunni, sem einmitt í þessu
gekk inn í kaffihúsið og horfði hik-
andi í kring um sig. Þegar stúlkan
sneri sér við, kom í ljós, að hún var
mjög falleg, dálítið feimin, en svo
elskuleg, að hún féll þér strax vel
í geð. Helen starði ósjálfrátt lengi
á hana. En svo sperrti hún upp aug-
un, full af undrun, því að Greg reis
á fætur, og stúlkan flýtti sér í átt-
ina til þeirra.
„Svo að þú fannst okkur, elskan“,
heyrði hún Greg segja. Hann sneri
sér brosandi að Helen. „Má ég kynna