Útvarpstíðindi - 26.01.1948, Blaðsíða 5

ÚTVARPSTÍÐINDI
29
Hlustendur taka til máls
„Hvenær á~ fólkið að hugsa”?
HELGl HJÖRVAR tók upp þann
ágæta sið í byrjun desembermánaðar
að lesa á kvöldvöku kafla úr bréfi,
sem útvarpsráði hafði borist. Var það
frá ónefndri konu og kallaði hann það
samkvæmt efni þess: „Hvenær á þjóð-
in að hugsa?“ Af tilefni þessa lesturs
bárust svo útvarpinu allmörg bréf
sem svar við þessu og tók Hjörvar út-
drátt úr þeim og las síðan á kvöld-
vökum. Þetta er gott uppátæki og
mætti skrifstofustjórinn gjarna halda
því áfram að taka útrætti úr bréfum,
sem útvarpsráði berast frá hlustend-
um og lesa þau í útvarpinu. Fólk
hlustar vel þegar slíkt er flutt. Það
mun Hjörvar áreiðanlega hafa komist
að raun um nú. Eitt sinn voru ýms
bréf til útvarpsins frá hlustendum les-
in í þættinum um daginn og veginn,
en því var hætt og var það miður.
Þá voru og lesnir bréfkaflar í útvarps-
þættinum, sem eitt sinn var fluttur
varpsins til íslendinga erlendis. Lengi
hefur verið rætt um nauðsyn þess
að koma á stuttbylgjuútvarpi, enda
er það ekki vansalaust, að við skulum
ekki hafa haft neina fréttaþjónustu
fyrir Islendinga, sem dvelja erlendis.
Nú er þetta útvarp að hefjast undir
stjórn Jóns Magnússonar, fréttastjóra.
Verður að vænta þess að þessi tilraun
takist vel og verði okkur til sóma.
á sunnudagsmorgnum, en það lagð-
ist að sjálfsögðu niður um leið og
þátturinn hætti. Var mikil eftirsjá í
þeim þætti.
Otvarpstíðindi birta nú þá bréf-
kafla, sem Helgi Hjörvar las á kvöld-
vökunum og gera þau það vegna all-
margra áskorana. Eru bréfin birt í
sömu röð og Hjörvar las þau.
Hvenær á þjóðin að hugsa?........
Bréf til útvarpsins frá ónefndri konu.
Mikið hefur mig langað til þess
undanfarið að tala við einhvern um
útvarpið. Einhvern, sem hefði mikið
vit á þeim málum, vilja til að hlusta
á hlustendur örlitla stund og þá að-
stöðu til að laga eitthvað í þeim
efnum.
Ekki deila menn víst um það, að
útvarpið sé mikið og dásamlegt
fræðslu- og skemmtitæki. Hitt er svo
annað mál, hvernig gengur að ná
þeim lofsverða tilgangi að fræða og
skemmta, eða hversu sú þörf er brýn,
þar sem nú er orðið svo mikið um
fræðslu og skemmtanir.
Undanfarin 2—3 ár hef ég reynt
að veita því athygli, hvað fólk helzt
hlustar á, og hvað það myndi af því,
sem flutt er í útvarpið. Niðurstaðan er
sú, að menn hlusti mikið, heyri lítið
og muni þaðan af minna.