Starfsmannablað Reykjavíkur - 01.09.1940, Qupperneq 10

22
STARFSMANNABLAÐ REYKJAVÍKUR
Skjalasafn Bœjarins.
I þessu blaði hefir því verið hreyft,
í sambandi við ummæli um Bæjarbóka-
safnið, að skjalasafn bæjarins væri í
hinni verstu niðumíðslu og lægi senni-
lega undir stórskemmdum í því húsnæði,
sem því er ætlað. Ég gerði það þá að
uppástungu minni, að skjalasafni bæjar-
ins væri ætlað húsnæði í fyrirhugaðri,
starfsemi ætla ég ekki að ræða að sinni,
en aðeins koma þessari hugmynd á
framfæri í blaðinu, til þess að félags-
menn geti tekið hana til athugunar
þangað til tillaga kemur fram um skip-
un nefndar til þess að athuga málið.
Þá vil ég geta þess, að ég ætlast til,
að félagið leggi fram um næstu áramót
minnst 5000 krónur, sem á að vera
stofnfé sjóðsins. En auk þess ætlast ég
til, að allir félagsmenn greiði í hjálpar-
sjóðinn eitthvert ákveðið árgjald, sem
verður hin eiginlega samhjálp félags-
manna til þeirra, sem á hjálpinni þurfa
að halda. Ef menn vildu ekki fallast á
að greiða slikt aukagjald til sjóðsins,
mætti áætla honum ákveðinn hluta af
greiddum félagsgjöldum. Og auðvitað
tæki sjóðurinn á móti gjöfum, áheitum
og minningargjöfum.
Ef þetta mál fær góðar undirtektir,
þá trúi ég ekki öðru en að félagið á
næstu 5—10 árum gæti verið búið að
safna fé í nægilega stóran stofnsjóð til
þessarar hjálparstarfsemi fyrir félags-
menn og aðstandendur þeirra.
Það væri tilvalið að félagið byrjaði
árið 1941 með þessu starfi.
Ágúst Jósefsson.
en enn þá óbyggðri, byggingu fyrir
Bæjarbókasafnið.
Þó margt sé harla fánýtt í skjala-
safni bæjarins, þá er þó yfirgnæfandi
meiri hluti þeirra skjala, sem þar eru
samankomin mikils verð fyrir Reykja-
víkurbæ, þó ekki sé á litið nema hina
sögulegu hlið. Skjalasafn bæjarins
geymir sögu bæjarins. Verulegur hluti
skjalasafnsins lendir að vísu á Þjóð-
skjalasafninu og er þannig forðað frá
glötun, en það á að vera metnaðarmál
Reykjavíkurbæjar að varðveita og
geyma sjálfur gögn sín og skjöl á ein-
um og sama stað. Fyrirmæli um varð-
veizlu bæjarskjala á Þjóðskjalasafni eru
aðeins sprottin af vanmetakennd bæjar-
félagsins frá því fyrir aldamót. í þá tíð
var litið á þjóðskjalasafnið eins og ein-
asta eldtrausta skjalaskáp þjóðarinnar
og þangað skyldi allt fara, sem nöfnum
tjáði að nefna. Nú mun víst engum
blandast hugur um, að heppilegra sé að
varðveita gögn og skilríki bæjarfélags-
ins annars staðar en í Þjóðskjalasafn-
inu, sem er löngu orðið yfirfullt og býr
við ófullnægjandi skjalavörslu til að
sinna skjölum og skilríkjum bæjarins
sérstaklega.
Reykjavíkurbær þarf að stofna til
sérstakrar skjalavörslu, ráða kunnáttu-
mann til að raða og skipuleggja bæjar-
skjalasafnið, en um fram allt að fá því
örugga og góða geymslu. Það má eng-
um vaxa í augum þó stofnað sé til nýs
embættis og nokkur útgjöld hljóti að
fylgja vörslu safnsins, sérstaklega þar
sem þetta nauðsynjamál hefir dregist
allt of mikið á langinn, svo að til vand-
ræða horfir með vörslu þeirra skjala,
sem safnast fyrir hjá bænum frá ári til
árs.
L. S.