Bankablaðið - 01.12.1938, Qupperneq 44

116
fiANKABLAÐÍÍ)
Sigurður Bjarklind:
Minni Islands
Flutt á bankamanna skemmtifundi
„ísland ögrum skorið
ég vil nefna þig“.
Ég vil nefna það land, sem er svo
með öllu okkar eign, að við vitum með
visau hvenær það byggðist — hvað
fyrstu landnemarnir hétu — já, hvað
allir aðal-landnemar þess hétu, og
hvar þeir völdu sér bústaði, hvaða nöfn
þeir gáfu óðulum sínum, héruðum, fjöll-
um og eyjum — hvernig þeir mynduðu
nýtt þjóðfélag — sköpuðu dýrðlegar
bókmenntir og varðveittu tunguna svo,
að við enn þann dag í dag getum lesið
fyrstu handrit þeirra. Og þetta lifandi
samband milli lands og þjóðar hefir
aldrei slitnað þrátt fyrir
„eld og hungur
ís og kulda,
áþján, nauðir, svartadauða“.
Væri það ekki dauðasynd, ef við nú,
þegar allir hafa gert sér grein" fyrir
þessu, glötuðum tungu og sjálfstæði
þjóðarinnar. — Vissulega væri það
dauðasynd. Úti í heimi „geisar eimi
og aldrnari". Þar „leikr hárr hiti við
himinn sjálfan", menningarþjóðir berj-
ast bæði hver við aðra og inn á við,
Getum við, sem hamingjan hefir gefið
eyland úti í sænum, ekki lært af því?
Jú, við ættum að geta það. Við erum
áhorfendur að því hvernig lífið eyðir
sjálfu sér og verðmætum sínum öllum
í ófriðarlöndum. Við sitjum hér í full-
um friði og heyrum aðeins óminn af
skotdununum og neyðarópum þeirra,
sem berjast.
Við eigum ennþá laöd okkar 07
tungu. Gleymum því engan dag. Lát-
um ekki skoðanamun og málastreitu
eyða kröftum okkar fámennu þjóðar.
Munum hver endir varð á okkar ófrið-
aröld — Sturlungaöldinni. Sleppum
því aldrei úr huga, að sú saga getur
endurtekið sig, ef við gætum okkar
ekki. Gleymum því ekki fyrir dægur-
þrasi, að við eigum land — að við eig-
um okkur sjálfa — að engin herskylda
heimtar líf okkar og limu, börn okkar
og buru. Að við erum sérstök óskabörn
á meðal þjóða jarðarinnar, ef við
kunnum með að fara.
Að landið okkar, Island, er svo lítt
numið land, af nútímanum, að við er-
um enn þann dag í dag að finna: jök-
uldali, fossa, laugar og hveri, sem eng-
inn vissi um — að nú fyrst er farið að
rannsaka óbyggðirnar og leggja þang-
að vegi — að nú fyrst er verið að hefja
leit eftir málmum í jörð, og byrja að
notfæra sér hina brennheitu brunna
jarðarinnar — að víðáttumikil, óyrkt
lönd blasa við augum á löngum svæð-
um, ef farið er um þjóðvegina. Kom-
um auga á þetta, góðir Islendingar. —
Höldum frið hver við annan og bein-
um allir hug að því sama: „Að elska,
byggja og treysta á landið“ — okkar
fagra, hálfnumda land. Látum ann-