Bankablaðið - 01.12.1938, Blaðsíða 46

118
BANKABLAÐIÐ
Hvað kostar að lila?
Það er dýrt að lifa segir margur
maðurinn. Það er ekki óalgengt að
slík andvörp komi af vörum manna,
þegar þeir telja saman tekjur sínar,
og líta í þær áttir, þangað sem þeim á
að dreyfa. Allstaðar blasir við sama
viðhorfið. Hækkun og aftur hækkun.
Matvæli, fatnaður, húsnæði, skattar
og hvað annað, sem nafni má nefna,
hefir hækkað í verði að talsverðum
mun á undanförnum árum.
Vísitala hagstofunnar vottar hækk-
un á verðlagi nauðsynjavarnings á
þann veg, að nú er svo komið að nær-
fellt tvisvar sinnum dýrara er að lifa
í landinu í dag en árið 1914. Þá var
vísitalan 100, nú er hún 190. Þessar
tölur eru þó hvergi tæmandi svar um
hækkandi verðlag. Kröfur til lifnaðar
hátta eru allt aðrar nú en 1914 og
margfallt meiri. Fyrir það einungis
er dýrara að lifa í dag en fyrir stríð.
Norskir bankamenn hafa nýlega
fengið hagstofuna í Osló til að reikna
út mismun þess hvað kostaði fyrir
meðal fjöldskyldu bankamanns að
lifa um áramótin 1932—33 og í sept-
ember 1938. Tafla hagstofunnar er
sundurliðuð eftir hinum ýmsu kostn-
aðarliðum.
Til fróðleiks fyrir lesendur blaðsins
birtum vér töflu norskra bankamanna.
Hún er ágæt fyrirmynd að töflugerð,
er íslenskir bankamenn ættu að fá
samda og halda því síðan áfram.
Til skýringar skal þess getið, að hin
almenna vísitala er 170.
Áramót 1932/33 125 157 194 172 104 198 160
Des. 1933 123 155 198 171 114 199 160
— 1934 131 154 201 175 117 203 165
— 1935 139 156 203 179 117 208 170
— 1936 142 168 215 189 121 213 176
Marz 1937 150 172 217 191 121 219 182
Júní 1937 156 178 224 197 121 224 187
Sept. 1937 163 187 252 197 138 229 194
Des. 1937 162 181 229 197 138 228 193
Marz 1988 163 186 229 199 138 228 193
Júní 1938 167 179 228 207 138 234 197
Sept. 1938 157 179 227 207 163 236 193
Snjallræði
Víða kvarta kaupsýslumenn yfir, að
lítið sé að gera í verzlunum á mánu-
dögum. Sniðugur kaupsýslumaður,
auðvitað í Ameríku, hefir fundið ráð
til þess að fá fólkið til að koma í
verzlun sína á mánudögum. Hann
hefir hengt vekjaraklukku á vegg í
verzluninni og þekur hana með dúk á
mánudögum. En einhvern tíma dags á
óákveðnum tíma hringir klukkan. En
þegar það skeður, fær sá viðskipta-
maður, sem þá er verið að afgreiða ó-
keypis varning þann, sem hann hefir
beðið um. Kaupsýslumaðurinn hefir
hitt naglann á höfuðið! Á hverjum
mánudegi er verzlun hans full af fólki
og einkum kvenfólki.